Περισσότερη δημοκρατία

Liberation

Σε κάθε κρίση που περνά η Ευρώπη, η ίδια κωμωδία: οι μοιρολογίστρες υποστηρίζουν ότι η Ενωση είναι στο χείλος του γκρεμού και οι σκληροί λένε ότι όλα θα συνεχιστούν όπως πριν, εφόσον η Ευρώπη έχει γνωρίσει κι άλλες (κρίσεις). Οι μοιρολογίστρες... κάνουν σαν να προαναγγέλλουν την αποκάλυψη, για να επιβάλουν μια λύση. Οι σκληροί θεωρούν ότι η Ευρώπη... τόσο συχνά επισκευασμένη, μπορεί να προχωρήσει με κάθε κόστος. Μόνο που αυτό το παιχνίδι ρόλων δεν «παίζει» πια στη μεγάλη Ευρώπη των «27»..

Αυτή η Ευρώπη δεν προχωρά πια με διπλωματικές κομψότητες... Εχει ανάγκη από δημοκρατία, από παιδαγωγική. Πρέπει να συνδέσει τους λαούς της Ευρώπης με τη δομή της. Η γαλλική προεδρία, που αναμενόταν να εξελιχθεί χωρίς αναποδιές, ώς την 1η Ιανουαρίου 2009... πρέπει να αλλάξει στρατηγική. Θα πρέπει βεβαίως να προωθήσει τα θέματα που προτιμά (μετανάστευση, κλίμα, άμυνα, Μεσόγειο), αλλά προσθέτοντας μια ισχυρή δόση εξήγησης. Γιατί το ιρλανδικό «όχι» εκφράζει μια ανησυχία που δεν περιορίζεται στους Ιρλανδούς. Ακόμα κι αν στοιχηματίσουμε ότι η συνθήκη περνούσε από τις κάλπες, θα είχε αλλού την ίδια υποδοχή. Οι Ευρωπαίοι αισθάνονται την κρίση να αυξάνεται, δυσπιστούν στα συμβούλια κορυφής και θέλουν να ακούγονται...