«Μετά το φόνο ο Ντερτιλής σαν να μη συνέβαινε τίποτα μπήκε στο τζιπ και χτυπώντας με στην πλάτη μου είπε: "Με παραδέχεσαι ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!"»
Μία γραμμή συνδέει τη δολοφονία του Διομήδη Κομνηνού, από το χουντικό Ντερτιλή, πριν από 35 χρόνια, με αυτήν του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον «ειδικό φρουρό» το Σάββατο. Μια γραμμή ευθεία, που περνάει από την ίδρυση των ΜΑΤ (έργο του Καραμανλή), στις αύρες του 1980 και τις δολοφονίες των Κουμή και Κανελλοπούλου, στη δολοφονία του Καλτεζά το 1985, στο αλήστου μνήμης «Εσείς είστε το κράτος» του Μητσοτάκη προς τους αστυνομικούς, για να καταλήξει στις πρόσφατες τιμωρίες ατιμωρησίας για τη διαβόητη ζαρντινιέρα. Κι η ευθεία αυτή δικαιώνει την άποψη που έχουμε εκφράσει και πρόσφατα πως η Χούντα, ουσιαστικά, ακόμα δεν έχει πέσει.
Υπάρχουν σατανικές συμπτώσεις που κάνουν τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου να μοιάζει με εκείνη του Κομνηνού, από τη Χούντα, 35 χρόνια πριν. Ο Ντερτιλής, τότε, στρατιωτικός. Σήμερα, στην πρόσληψη των «ειδικών φρουρών», θεωρείται προσόν η στρατιωτική θητεία στις Ειδικές Δυνάμεις. Το να θεωρείς κάποιον που έκανε σκληρή στρατιωτική εκπαίδευση, κατάλληλο για αστυνομικό, είναι ένα βήμα πριν κατεβάσεις το στρατό στο δρόμο. Κοινή συνισταμένη, το νταηλίκι. Και πιο εξοργιστική ομοιότητα, η καλλιεργημένη ατιμωρησία.
Επειδή λοιπόν δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στους υφιστάμενους μηχανισμούς, αφού σε όλα τα προηγούμενα περιστατικά οι ένοχοι πέσανε στα μαλακά, προτείνουμε στον κρατικό μηχανισμό να θεσπίσει ένα νέο βραβείο, το βραβείο Ντερτιλή το οποίο θα απονέμει τακτικά στα όργανα εκείνα τα οποία ενσαρκώνουν το νταηλίκι και το θράσος απέναντι στους πολίτες, αξίες που πιστά έχει αναδείξει το καθεστώς της μεταπολίτευσης, από την ίδρυση των ΜΑΤ και εντεύθεν.
Αφού χάθηκαν τα προσχήματα, ας πέσουν και οι μάσκες.
Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008
Γιάννης Ρίτσος: 1η Μάη 1909 - 11 Νοέμβρη 1990
1. Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,
αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ' τα ξένα βήματα,
αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο (...)
4. Το χέρι τους είναι κολλημένο στο ντουφέκι
το ντουφέκι είναι συνέχεια του χεριού τους
το χέρι τους είναι συνέχεια της ψυχής τους -
έχουν στα χείλια τους απάνου το θυμό και έχουνε
τον καημό βαθιά - βαθιά στα μάτια τους
σαν ένα αστέρι σε μια γούβα αλάτι.
5. Οταν σφίγγουν το χέρι, ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο
όταν χαμογελάνε, ένα μικρό χελιδόνι φεύγει μες απ' τα άγρια
γένια τους
όταν κοιμούνται, δώδεκα άστρα πέφτουν απ' τις άδειες τσέπες τους
όταν σκοτώνονται, η ζωή τραβάει την ανηφόρα
με σημαίες και με ταμπούρλα.
(«Ρωμιοσύνη»)
Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2008
SALVADOR ALLENDE
Ο Σαλβαδόρ Αλιέντε έδωσε τη ζωή του για τη Χιλή, την πατρίδα του. Ιδρυτής του Χιλιανού Σοσιαλιστικού Κόμματος, βουλευτής από τα 28 του, ένας φωτισμένος νεαρός αστός που ακούραστος γύρισε ολόκληρη την χώρα του, για να ακούσει, να συζητήσει, να πείσει.
Στις 4 Νοεμβρίου του 1970 εκλέχθηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Με έναν σχεδόν εμμονοληπτικό σεβασμό στην Δημοκρατία και τους θεσμούς, αφιέρωσε την ίδια την ύπαρξη του στον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της πατρίδας του.
Η αγάπη του για την Δημοκρατία
Η ανάληψη της εξουσίας από τον Αλιέντε ήταν ένα γεγονός πιο ανατρεπτικό και από το πρόσφατο "χαστούκι" της κουβανικής Επανάστασης. Ένας ποταμός αμερικανικών δολλαρίων ξοδεύτηκε για την αποσταθεροποίηση της χώρας, για την οργάνωση του στρατιωτικού πραξικοπήματος.
Για τον Αλιέντε οι δημοκρατικοί κανόνες ήταν απαραβίαστοι. Έπρεπε να πολεμήσει τους αντιπάλους του με νόμιμα μέσα, να κερδίσει χρόνο για να πείσει τον κόσμο. Πλήρωσε με τη ζωή του την αγάπη του για τον σεβασμό του νόμου, γι ατην Δημοκρατία.
Στις 11 Σεπτεμβρίου του 1973 το στρατιωτικό πραξικόπημα του Αουγούστο Πινοσέτ άλλαξε την ιστορία της χώρας. Ο Αλιέντε λίγες ώρες μετά το πραξικόπημα έκανε διάγγελμα προς τον χιλιανό λαό και αμέσως μετά αυτοκτόνησε. Η Χιλή μπήκε σε ένα βαθύ φασιστικό σκοτάδι που κράτησε πάνω από 17 χρόνια.
Ίσως αυτή είναι η τελευταία μου ευκαιρία να σας μιλήσω.
Η Αεροπορία βομβάρδισε τους πύργους αναμετάδοσης του Ράδιο Πορτάλες και του Ράδιο Κορπορασιόν. Τα λόγια μου δεν εκφράζουν πίκρα αλλά απογοήτευση. Ας αποτελέσουν την ηθική καταδίκη για αυτούς που καταπάτησαν τον όρκο τους. Είναι στρατιώτες της Χιλής. Ηγήτορες. Ο Ναύαρχος Μερίνο, αυτοδιορισμένος Διοικητής των Ενόπλων Δυνάμεων και ο κύριος Μεντόζα,αυτοδιορισμένος Γενικός Διευθυντής της Αστυνομίας, ένας κόλακας ο οποίος μέχρι χθες υποκρινόταν πίστη και αφοσίωση στην κυβέρνηση.
Αντιμετωπίζοντας αυτά τα γεγονότα, δηλώνω στους εργάτες. Δεν θα παραιτηθώ!
Είναι μια ιστορική στιγμή και θα πληρώσω με τη ζωή μου για την αφοσίωση του λαού μου. Είμαι βέβαιος πως οι σπόροι που φυτεύθηκαν στις αξίες συνείδησης εκατομμυρίων Χιλιανών, θα καρπίσουν. Αυτοί έχουν την εξουσία, αυτοί είναι οι κατακτητές.
Όμως ούτε το έγκλημα, ούτε η βία μπορούν να διακόψουν την κοινωνική εξέλιξη. Η ιστορία είναι δική μας, η ιστορία γράφεται από τους λαούς. Εργάτες της πατρίδας μου, επιθυμώ να σας ευχαριστήσω για την διαρκή σας αφοσίωση για την εμπιστοσύνη σας σε έναν άνθρωπο που απλώς εξέφρασε τη μακρόχρονη αναμονή σας για δικαιοσύνη.
Που υποσχέθηκε να τηρεί το Σύνταγμα και τους νόμους και έτσι έπραξε.
Αυτην την καθοριστική στιγμή, με αυτά τα τελευταία μου λόγια, σας καλώ να διδαχθείτε από αυτό το μάθημα. Το ξένο κεφάλαιο, η ιμπεριαλιστική εξουσία, μαζί με τη ντόπια αντίδραση, καλλιέργησαν το κατάλληλο κλίμα που επέτρεψε στις Ένοπλες Δυνάμεις να διαρρήξουν την παράδοση που δίδαξε ο Στρατηγός Σνάιτερ και συνέχισε ο διοικητής Αράγια, θύματα και οι δύο του ίδιου τμήματος της κοινωνίας που σήμερα περιμένει την ξένη χείρα βοηθείας να το οδηγήσει στην εξουσία και στην υπεράσπιση του πλούτου και των προνομίων του.
Απευθύνομαι ξεχωριστά στις ταπεινές γυναίκες της πατρίδας μας, στους αγρότες που μας πίστεψαν. Στους εργάτες που δούλεψαν παραπάνω, στις μητέρες που αισθάνθηκαν το ενδιαφέρον μας για τα παιδιά τους.
Στους επαγγελματίες πατριώτες, αυτούς που παρανομούσαν με την υποστήριξη των επαγγελματικών ενώσεων, των ταξικών ενώσεων, για να επωφεληθούν από τα προνόμια που παρέχει η καπιταλιστική κοινωνία.
Απευθύνομαι στους νέους της Χιλής, σε αυτούς που τραγουδούσαν, που μετέφεραν την χαρά τους και το αγωνιστικό πνεύμα. Μιλάω στους ανθρώπους, στους εργάτες, στους αγρότες, στους διανοούμενους.
Σε αυτούς που πρόκειται να διωχθούν, γιατί ο φασισμός εδώ και λίγες ώρες είναι παρών με τρομοκρατικές επιθέσεις, ανατινάζοντας γέφυρες, κόβοντας τις σιδηροδρομικές γραμμές, καταστρέφοντας αγωγούς πετρελαίου και αερίου, μπροστά στα μάτια αυτών που είχαν το καθήκον να επέμβουν, αλλά αποδείχθηκαν συνεργοί σιωπώντας.
Η ιστορία θα τους κρίνει. Ο Ραδιοσταθμός του Ράδιο Μαγκαλιάες θα σιγήσει, η ήρεμη φωνή μου δεν θα φτάνει στα αυτιά σας.
Δεν πειράζει, θα εξακολουθείτε να με ακούτε. Θα εξακολουθώ να βρίσκομαι κοντά σας, τουλάχιστον η ανάμνηση μου. Θα με θυμάστε ως έναν άξιο άνδρα, αφοσιωμένο στο έθνος του. Ο λαός πρέπει να αμυνθεί όχι να θυσιαστεί. Να αρνηθεί την υποταγή, την ταπείνωση, την απώλεια των ηθικών αξιών.
Εργάτες της πατρίδας μου. Πιστεύω στην Χιλή και το πεπρωμένο της. Ότι θα ξεπεράσουμε αυτές τις πικρές, γκρίζες ώρες της προδοσίας. Ότι όπως γνωρίζετε, αργά η γρήγορα οι μεγάλες λεωφόροι θα ξανανοίξουν και ο ελεύθερος άνθρωπος θα τις διαβεί για να χτίσει μια καλύτερη κοινωνία.
Ζήτω η Χιλή! Ζήτω ο Λαός! Ζήτω οι εργάτες!
Αυτά είναι τα τελευταία μου λόγια. Είμαι σίγουρος πως η θυσία μου δεν είναι μάταια. Έχω την βεβαιότητα πως θα αποτελέσει τουλάχιστον ένα ηθικό μάθημα για την καταδίκη των κακούργων, των προδοτών, των επιόρκων.
Στις 4 Νοεμβρίου του 1970 εκλέχθηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Με έναν σχεδόν εμμονοληπτικό σεβασμό στην Δημοκρατία και τους θεσμούς, αφιέρωσε την ίδια την ύπαρξη του στον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της πατρίδας του.
Η αγάπη του για την Δημοκρατία
Η ανάληψη της εξουσίας από τον Αλιέντε ήταν ένα γεγονός πιο ανατρεπτικό και από το πρόσφατο "χαστούκι" της κουβανικής Επανάστασης. Ένας ποταμός αμερικανικών δολλαρίων ξοδεύτηκε για την αποσταθεροποίηση της χώρας, για την οργάνωση του στρατιωτικού πραξικοπήματος.
Για τον Αλιέντε οι δημοκρατικοί κανόνες ήταν απαραβίαστοι. Έπρεπε να πολεμήσει τους αντιπάλους του με νόμιμα μέσα, να κερδίσει χρόνο για να πείσει τον κόσμο. Πλήρωσε με τη ζωή του την αγάπη του για τον σεβασμό του νόμου, γι ατην Δημοκρατία.
Στις 11 Σεπτεμβρίου του 1973 το στρατιωτικό πραξικόπημα του Αουγούστο Πινοσέτ άλλαξε την ιστορία της χώρας. Ο Αλιέντε λίγες ώρες μετά το πραξικόπημα έκανε διάγγελμα προς τον χιλιανό λαό και αμέσως μετά αυτοκτόνησε. Η Χιλή μπήκε σε ένα βαθύ φασιστικό σκοτάδι που κράτησε πάνω από 17 χρόνια.
Ίσως αυτή είναι η τελευταία μου ευκαιρία να σας μιλήσω.
Η Αεροπορία βομβάρδισε τους πύργους αναμετάδοσης του Ράδιο Πορτάλες και του Ράδιο Κορπορασιόν. Τα λόγια μου δεν εκφράζουν πίκρα αλλά απογοήτευση. Ας αποτελέσουν την ηθική καταδίκη για αυτούς που καταπάτησαν τον όρκο τους. Είναι στρατιώτες της Χιλής. Ηγήτορες. Ο Ναύαρχος Μερίνο, αυτοδιορισμένος Διοικητής των Ενόπλων Δυνάμεων και ο κύριος Μεντόζα,αυτοδιορισμένος Γενικός Διευθυντής της Αστυνομίας, ένας κόλακας ο οποίος μέχρι χθες υποκρινόταν πίστη και αφοσίωση στην κυβέρνηση.
Αντιμετωπίζοντας αυτά τα γεγονότα, δηλώνω στους εργάτες. Δεν θα παραιτηθώ!
Είναι μια ιστορική στιγμή και θα πληρώσω με τη ζωή μου για την αφοσίωση του λαού μου. Είμαι βέβαιος πως οι σπόροι που φυτεύθηκαν στις αξίες συνείδησης εκατομμυρίων Χιλιανών, θα καρπίσουν. Αυτοί έχουν την εξουσία, αυτοί είναι οι κατακτητές.
Όμως ούτε το έγκλημα, ούτε η βία μπορούν να διακόψουν την κοινωνική εξέλιξη. Η ιστορία είναι δική μας, η ιστορία γράφεται από τους λαούς. Εργάτες της πατρίδας μου, επιθυμώ να σας ευχαριστήσω για την διαρκή σας αφοσίωση για την εμπιστοσύνη σας σε έναν άνθρωπο που απλώς εξέφρασε τη μακρόχρονη αναμονή σας για δικαιοσύνη.
Που υποσχέθηκε να τηρεί το Σύνταγμα και τους νόμους και έτσι έπραξε.
Αυτην την καθοριστική στιγμή, με αυτά τα τελευταία μου λόγια, σας καλώ να διδαχθείτε από αυτό το μάθημα. Το ξένο κεφάλαιο, η ιμπεριαλιστική εξουσία, μαζί με τη ντόπια αντίδραση, καλλιέργησαν το κατάλληλο κλίμα που επέτρεψε στις Ένοπλες Δυνάμεις να διαρρήξουν την παράδοση που δίδαξε ο Στρατηγός Σνάιτερ και συνέχισε ο διοικητής Αράγια, θύματα και οι δύο του ίδιου τμήματος της κοινωνίας που σήμερα περιμένει την ξένη χείρα βοηθείας να το οδηγήσει στην εξουσία και στην υπεράσπιση του πλούτου και των προνομίων του.
Απευθύνομαι ξεχωριστά στις ταπεινές γυναίκες της πατρίδας μας, στους αγρότες που μας πίστεψαν. Στους εργάτες που δούλεψαν παραπάνω, στις μητέρες που αισθάνθηκαν το ενδιαφέρον μας για τα παιδιά τους.
Στους επαγγελματίες πατριώτες, αυτούς που παρανομούσαν με την υποστήριξη των επαγγελματικών ενώσεων, των ταξικών ενώσεων, για να επωφεληθούν από τα προνόμια που παρέχει η καπιταλιστική κοινωνία.
Απευθύνομαι στους νέους της Χιλής, σε αυτούς που τραγουδούσαν, που μετέφεραν την χαρά τους και το αγωνιστικό πνεύμα. Μιλάω στους ανθρώπους, στους εργάτες, στους αγρότες, στους διανοούμενους.
Σε αυτούς που πρόκειται να διωχθούν, γιατί ο φασισμός εδώ και λίγες ώρες είναι παρών με τρομοκρατικές επιθέσεις, ανατινάζοντας γέφυρες, κόβοντας τις σιδηροδρομικές γραμμές, καταστρέφοντας αγωγούς πετρελαίου και αερίου, μπροστά στα μάτια αυτών που είχαν το καθήκον να επέμβουν, αλλά αποδείχθηκαν συνεργοί σιωπώντας.
Η ιστορία θα τους κρίνει. Ο Ραδιοσταθμός του Ράδιο Μαγκαλιάες θα σιγήσει, η ήρεμη φωνή μου δεν θα φτάνει στα αυτιά σας.
Δεν πειράζει, θα εξακολουθείτε να με ακούτε. Θα εξακολουθώ να βρίσκομαι κοντά σας, τουλάχιστον η ανάμνηση μου. Θα με θυμάστε ως έναν άξιο άνδρα, αφοσιωμένο στο έθνος του. Ο λαός πρέπει να αμυνθεί όχι να θυσιαστεί. Να αρνηθεί την υποταγή, την ταπείνωση, την απώλεια των ηθικών αξιών.
Εργάτες της πατρίδας μου. Πιστεύω στην Χιλή και το πεπρωμένο της. Ότι θα ξεπεράσουμε αυτές τις πικρές, γκρίζες ώρες της προδοσίας. Ότι όπως γνωρίζετε, αργά η γρήγορα οι μεγάλες λεωφόροι θα ξανανοίξουν και ο ελεύθερος άνθρωπος θα τις διαβεί για να χτίσει μια καλύτερη κοινωνία.
Ζήτω η Χιλή! Ζήτω ο Λαός! Ζήτω οι εργάτες!
Αυτά είναι τα τελευταία μου λόγια. Είμαι σίγουρος πως η θυσία μου δεν είναι μάταια. Έχω την βεβαιότητα πως θα αποτελέσει τουλάχιστον ένα ηθικό μάθημα για την καταδίκη των κακούργων, των προδοτών, των επιόρκων.
Τρίτη 12 Αυγούστου 2008
40 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ...
Σαράντα χρόνια κλείνουν αύριο, Αλέκο, από τη μέρα εκείνη που, μαζί με λίγους συναγωνιστές σου, προσπάθησες να κάνεις αυτό που κανείς δεν σκέφτηκε: να σκοτώσεις τον τύραννο. Ήταν η αρχή ενός δύσκολου αγώνα...
Αλήθεια, Αλέκο, τι κι αν έπεσε η Χούντα; Όλα τη θυμίζουν. Μπορεί να μην έχουμε ΕΑΤ, έχουμε όμως τα ΜΑΤ. Έχουμε εξουσία που αγοράζει κάθε καινούργιο μαραφέτι στους αστυνομικούς για να «μας φυλάνε» καλύτερα. Κι αν οι συνταγματάρχες είχαν την αλαζονεία της ατιμωρησίας, σήμερα έχουμε μια δικαιοσύνη που στέλνει τις υποθέσεις των πολιτικών στο αρχείο. Δεν έχουμε λογοκριτές, άλλωστε είναι άχρηστοι. Ελάχιστοι δημοσιογράφοι θα μας ενημέρωναν για πράγματα, που θα δυσαρεστούσαν τα αφεντικά τους. Και αν δεν έχουμε χαφιέδες που να κοιτάζουν να κάτσουμε καλά, έχουμε κομματικούς στρατούς στο συνδικαλισμό, οι οποίοι αδιαφορούν για τα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων και των φοιτητών. Τους φτάνει να φέρνουν καλά ‘νούμερα’ στο κόμμα τους. Κι όπως η Χούντα διατηρούσε ένα Κοινοβούλιο-παρωδία (‘συμβουλευτική’), η... κομματική πειθαρχία κι οι στημένοι καυγάδες έχουν απαξιώσει το θεσμό ακόμα χειρότερα.
Ποια η διαφορά με τη Χούντα λοιπόν; λένε οι γελοίοι θαυμαστές του τυράννου. Την πάσα θα πάρουν τότε οι πολιτικάντηδες, οι ίδιοι που έχουν δημιουργήσει αυτά τα προβλήματα, για να μιλήσουν, γενικώς και αορίστως, για τις αρετές της Δημοκρατίας, μέχρι να σκυλέψουν ολοκληρωτικά τον όρο.
Όπως καταλαβαίνεις, Αλέκο, κι οι δυο μεριές, ανήκουν στον ίδιο θλιβερό θίασο: και οι μεν και οι δε, προσπαθούν να σε βγάλουν μαλάκα!
Λες και γι’ αυτό χάρισες τα νιάτα σου, για μια Πολιτική χωρίς τους Πολίτες. Λες κι ο πολιτικός λόγος γράφεται από ξύλο, κι όχι με αίμα, όπως τα ποιήματα που έγραφες στο κελί σου.
Γι’ αυτό λοιπόν, ελάχιστοι αναφέρονται σε σένα, γι’ αυτό προσπαθούν να σε ξεγράψουν από την Ιστορία κι από τη Μνήμη. Κι όπως ξέρεις, κανείς δεν κλωτσάει έναν ψόφιο σκύλο. Κι αυτή είναι η καλύτερη απόδειξη πως ζεις Αλέκο! Ζεις, γιατί όλοι προσπαθούν να σε ξεχάσουν!
Να σε ξεχάσουν όταν έλεγες πως «η ελευθερία είναι καθήκον, περισσότερο από δικαίωμα είναι καθήκον». Να ξεχάσουν όταν μας ρωτούσες κατάματα «σε τί ωφελεί να αγωνίζεσαι για την ελευθερία αν όταν υπάρχει λίγη ελευθερία δεν τη χρησιμοποιήσεις για να κάνεις πολιτική;». Και, πάνω από όλα, προσπαθούν να ξεχάσουν πως αυτά, δεν τα είπες μόνο, αλλά τα έκανες πράξη.
Πάλεψες ενάντια σε πολλά, Αλέκο. Αλλά, πέρα από τους χαφιέδες, τα βασανιστήρια, τους ΕΣΑτζήδες, είχες να αντιμετωπίσεις κι έναν πολύ χειρότερο εχθρό: την αδιαφορία και την απάθεια του λαού στον αγώνα για τη δημοκρατία. Του ίδιου λαού που το 1974, με το ζόρι καταδέχτηκε να σε βάλει στη Βουλή, τελευταίο σε ψήφους. Του ίδιου λαού, που τώρα δεν ντρέπεται να στέλνει στη Βουλή τους θαυμαστές της Χούντας.
Δε σου κάνει εντύπωση, το ξέρω. Μας είχες προειδοποιήσει άλλωστε, σε ανύποπτο χρόνο. Είχες πει:
«Μη δίνετε προσοχή σε όποιον σας υπόσχεται θαύματα, μη δίνετε προσοχή σε όποιον αναλαμβάνει να αλλάζει τα πράγματα ώσπου να πεις τρία σαν μάγος. Οι μάγοι δεν υπάρχουν. Τα θαύματα δεν υπάρχουν. Οι αρχηγοί σας κοροϊδεύουν, ηλίθιοι, που είστε συνηθισμένοι να σας σέρνουν όλοι από τη μύτη, να υποκύπτετε. Αυτή η επίφαση της δημοκρατίας μπορεί να σβήσει με ένα φύσημα αν ακολουθήσετε τις φλυαρίες των ψευτοεπαναστατών!»
Κι όλα έγιναν ακριβώς όπως τα είπες, Αλέκο. Και, ακόμα χειρότερα, ο λαός περιμένει και πάλι έναν αρχηγό, ένα μεσσία για να κάνει αυτά που ο λαός δειλιάζει να διεκδικήσει. Κάποιον που ίσως ξορκίσει τη συλλογική ενοχή για το ότι σαράντα χρόνια μετά, οι Έλληνες παραμένουν μουδιασμένοι, ακριβώς όπως την πρώτη μέρα μετά το πραξικόπημα.
Σαράντα χρόνια μετά, ήρωα Αλέκο, δεν είσαι εσύ απών. Απών, όπως και τότε, είναι ο ελληνικός λαός.
«Ας την κρατήσουμε σφιχτά τη λίγη αυτή ελευθερία που μας χαρίστηκε με το αίμα της Κύπρου. Χαρισμένη, ναι, και η χαρισμένη ελευθερία δίνει πάντοτε πικρούς καρπούς.»
Αυτούς τους πικρούς καρπούς γευόμαστε σήμερα, Αλέκο.
Παρασκευή 20 Ιουνίου 2008
Βαριές σκιές...
Αναταράξεις στο πολιτικό σκηνικό προκαλεί η υπόθεση Siemens.
Πολιτική θύελλα προκαλούν οι αποκαλύψεις στην υπόθεση Siemens, εν μέσω της συνεχιζόμενης δικαστικής έρευνας η οποία, όπως λένε οι πληροφορίες, «ανοίγει σαν βεντάλια, αντί να κλείνει» και από την οποία κινδυνεύει, όπως κάποιοι πιστεύουν, να βγει τραυματισμένο ολόκληρο το πολιτικό σύστημα.
Πολιτική θύελλα προκαλούν οι αποκαλύψεις στην υπόθεση Siemens, εν μέσω της συνεχιζόμενης δικαστικής έρευνας η οποία, όπως λένε οι πληροφορίες, «ανοίγει σαν βεντάλια, αντί να κλείνει» και από την οποία κινδυνεύει, όπως κάποιοι πιστεύουν, να βγει τραυματισμένο ολόκληρο το πολιτικό σύστημα.
Στο ΠΑΣΟΚ επικρατεί προβληματισμός μετά τις αποκαλύψεις και την ίδια ώρα προχωρά η εσωτερική έρευνα για την υπόθεση. Με απόφαση του Γ.Παπανδρέου ανεστάλη η κομματική ιδιότητα του πρώην υπουργού Τάσου Μαντέλη και του πρώην βουλευτή Θόδωρου Τσουκάτου.
Ο κ. Σπύρος Αυγερινός, ο οποίος την επίμαχη εποχή εκτελούσε χρέη διευθυντή και ταμία του ΠΑΣΟΚ, είχε την Παρασκευή συνάντηση με στενό συνεργάτη του κ. Παπανδρέου και, κατόπιν, με δημόσιες δηλώσεις του επανάλαβε ότι δεν έχουν έρθει χρήματα στο κόμμα και όσα έχουν έρθει, έχουν έρθει με νόμιμο τρόπο.(XA..XA..XA)
Την ίδια στιγμή υπάρχει έντονη φημολογία για χιονοστιβάδα αποκαλύψεων, με εμπλοκή και άλλων πολιτικών προσώπων, καθώς και για «πολύχρωμη» πολιτικά ιστορία.Πέμπτη 19 Ιουνίου 2008
Τα ταμεία του ΠΑΣΟΚ «δείχνει» ο Θ.Τσουκάτος για χρήματα από τη Siemens
Ραγδαίες εξελίξεις γύρω από την υπόθεση της Siemens, καθώς λίγο μετά την ανακοίνωση της Χαριλάου Τρικούπη ότι θα αναστέλλεται η κομματική ιδιότητα όσων εμπλέκονται στην υπόθεση, ο κ. Θόδωρος Τσουκάτος, με ανακοίνωσή του, «δείχνει» τα κομματικά ταμεία, εν όψει των ευρωεκλογών του 1999, και αναφέρει ότι ο ίδιος δεν είχε κανένα προσωπικό όφελος.
Ο κ. Τσουκάτος αναφέρει ότι εκ της θέσεώς του είχε ενεργό ανάμειξη στην προεκλογική καμπάνια. Στο πλαίσιο αυτό δέχθηκε επίσκεψη από τον τότε διευθυντή της Siemens-Ελλάς Μ.Χριστοφοράκο, o οποίος του ζήτησε λογαριασμό για να συνεισφέρει στην καμπάνια του κόμματος.
Ο κ. Τσουκάτος προσθέτει ότι γνωστό του πρόσωπο, χωρίς δικό του όφελος, ανέλαβε να διευκολύνει το ΠΑΣΟΚ και τα χρήματα -χωρίς άλλη ανάμειξη του κ. Τσουκάτου, όπως αναφέρει- παρελήφθησαν από τους αρμόδιους του Τομέα Οικονομικών και «εισήλθαν στο ακέραιο στο Ταμείο του Κινήματος». To ποσό ανερχόταν στο ένα εκατ. γερμανικά μάρκα, δηλαδή 420.000 ευρώ.
«Δεν είχε ποτέ καμία προσωπική ανάμειξη ή άλλη αθέμιτη συμμετοχή» προσθέτει ο κ. Τσουκάτος και προειδοποιεί ότι «για κάθε εμπλοκή του ονόματός μου, που θα με εμφάνιζε να έχω προσποριστεί οποιοδήποτε όφελος, θα ασκήσω τα νόμιμα δικαιώματά μου».
Της ανακοίνωσης του κ. Τσουκάτου ακολούθησε δήλωση του κ. Σπύρου Αυγερινού, τότε οικονομικού διευθυντή του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος είπε ότι «αποκλείεται να έχει μπει στο ΠΑΣΟΚ τέτοιο ποσό συγκεντρωτικά και μάλιστα να προέρχεται από εταιρεία, επιταγή ή τραπεζικό λογαριασμό».
Ο κ. Αυγερινός είπε ότι όλες οι συναλλαγές του ΠΑΣΟΚ πραγματοποιούνταν με κουπόνια, δηλαδή με μετρητά, ενώ απέκλεισε κάθε ενδεχόμενο «να έχει μπει έστω και μία δραχμή στο ΠΑΣΟΚ και να μη το γνώριζε». Επίσης είπε ότι τις προεκλογικές περιόδους τα ποσά που εισέρχονται στα ταμεία ενός κόμματος είναι, αθροιστικά, περισσότερα από 420.000 ευρώ.
Λίγο νωρίτερα, ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπακωνσταντίνου είχε ανακοινώσει την απόφαση του Κινήματος να αναστέλλει την ιδιότητα τους μέλους «σε όσους έχουν σοβαρή εμπλοκή στην υπόθεση της Siemens».
Οι πληροφορίες ανέφεραν ότι η απόφαση της Χαριλάου Τρικούπη θα εφαρμοζόταν σε δύο πρόσωπα, εκ των οποίων το ένα ήταν ο Θ.Τσουκάτος.
Το δεύτερο εκ των προσώπων αυτών, ο πρώην υπουργός Τ.Μαντέλης, είχε απαντήσει με έντονο τρόπο από την Τετάρτη σε δημοσιεύματα που τον «φωτογράφιζαν» ως εμπλεκόμενο στην υπόθεση.
«Είναι εξοργιστικώς ψευδή και βαρύτατα συκοφαντικά τα δημοσιεύματα του Τύπου που με εμφανίζουν πως δήθεν εισέπραξα εκατομμύρια μάρκα από τη Siemens. Ζητώ όλα τα στοιχεία που υπάρχουν, να δοθούν στη Δικαιοσύνη, για να πράξει το καθήκον της και να αποκατασταθεί η αλήθεια» σημείωνε σε ανακοίνωσή του ο κ. Μαντέλης.
Σχόλιο: Χρόνο με το χρόνο αποδυκνύεται ότι το Σκάνδαλο Κόσκωτα ήταν ένα τίποτα μπροστά σε αυτά που έχουν δει τα μάτια μας τα τελευταία 20 χρόνια. Όμως το θέμα είναι εμείς σαν πολίτες τι τελικά κάνουμε μπροστά σε όλα αυτά;
Τετάρτη 18 Ιουνίου 2008
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ
ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΠΕΚΤΑΣΕΩΝ ΤΩΝ ΕΛΠΕ (πρώην ΠΕΤΡΟΛΑ) &
ΤΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ ΗΛΕΚΤΡΟΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ
Επικοινωνία : τηλ : 210-5537308-9 -10. fax: 5537220. Κιν. 6977180196 -6944306700
Email: epitropiagona@gmail.com
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Ανήμερα του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος 3 Υπουργοί της Κυβέρνησης οι κ.κ Σουφλιάς, Φώλιας και Βουλγαράκης, αγνοώντας τις αντιδράσεις των πολιτών και των αυτοδιοικητικών φορέων του Θριάσιου, χωρίς την παραμικρή διαβούλευση με την τοπική κοινωνία, εξέδωσαν την πρώτη άδεια για το σχέδιο γιγάντωσης και εδαφικής επέκτασης του Διυλιστηρίου της ΠΕΤΡΟΛΑ στην Ελευσίνα .
Η δυσμενής για το περιβάλλον και την ασφάλεια του Θριάσιου πράξη των 3 Υπουργών αποτελεί θρυαλλίδα για την εξέγερση του λαού του Θριάσιου . Ήδη:
· Ο Δήμος Ελευσίνας σε συνεργασία με την ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ διοργανώνουν Ολονύχτια Πολιτιστική Διαμαρτυρία έξω από το Διυλιστήριο της ΠΕΤΡΟΛΑ για το Σάββατο 28 Ιουνίου. Εκτός από τους κοινωνικούς φορείς του Θριάσιου στην εκδήλωση συμμετέχουν: η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δυτ. Αττικής , οι Δήμοι Ασπροπύργου, Μάνδρας , Μαγούλας , Μεγάρων , Νέας Περάμου , Ζεφυρίου και ο Αναπτυξιακός Σύνδεσμος Δυτ. Αθήνας (ΑΣΔΑ) .
· Στην αυριανή του συνεδρίαση ( ώρα 8.30μμ) το Δημοτικό Συμβούλιο Ελευσίνας θα αποφασίσει την υποβολή Αιτήσεων Ακυρώσεως και Αναστολής στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά της Κοινής Υπουργικής Απόφασης . Το ίδιο αναμένεται να πράξουν και τα Συμβούλια όλων των Δήμων του Θριάσιου καθώς και η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δυτ. Αττικής
Τα καταστροφικά αυτά σχέδια είναι παράνομα και παράλογα . Αντιστρατεύονται τις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης του κορεσμένου βιομηχανικά και περιβαλλοντικά Θριάσιου. Εκθέτουν σε μεγαλύτερους κίνδυνους την ασφάλεια των οικισμών. Η ασφυκτική γειτνίαση των νέων μονάδων με την εγκατάσταση της ΠΥΡΚΑΛ γίνεται πλέον θανάσιμη. Οδηγεί στο σταδιακό κλείσιμο της μη ρυπογόνου ΠΥΡΚΑΛ και στο πέταγμα στο δρόμο των εκατοντάδων εργαζομένων της .
Δυστυχώς απεδείχθη απατηλή η δημόσια συγνώμη του Πρωθυπουργού στις 16/3/2003 ενώπιον του λαού της Ελευσίνας :«Ζητώ συγγνώμη από τους κατοίκους της Ελευσίνας που πληρώνουν την βιομηχανική ανάπτυξη και δεσμεύομαι να αποδείξω έμπρακτα την ανάληψη της ευθύνης που βαραίνει την πολιτεία» !
Η Κυβέρνηση έσπειρε για πολλοστή φορά ανέμους θανάτου στο Θριάσιο . Τώρα ήρθε η ώρα να θερίσει τις θύελλες της εξέγερσης της κοινωνίας μας .. Όλη, πλέον, η ευθύνη δική της !
Οι Βρετανοί πολίτες λένε «όχι» στην Ευρωσυνθήκη
Περισσότεροι από τους μισούς εκλογείς στη Βρετανία θα επέλεγαν να ψηφίσουν «όχι» στη Συνθήκη της Λισαβόνας, λίγο αφότου δημοσιοποιήθηκε το ιρλανδικό «όχι» στο σχετικό δημοψήφισμα, όπως προέκυψε από μία σημερινή δημοσκόπηση με τη συμμετοχή 1.300 εκλογέων.
Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση αυτή, που διενεργήθηκε από το Ινστιτούτο «YouGov», για λογαριασμό της Λέσχης Διαμόρφωσης Ιδεολογίας «Open Europe», ποσοστό 54% των ερωτηθέντων εκλογέων απάντησε ότι η ανωτέρω Συνθήκη «δεν πρέπει» να επικυρωθεί από το βρετανικό κοινοβούλιο. Μόνον 14% των ερωτηθέντων εκλογέων εκτιμά το αντίθετο.
Όμως, στους εκλογείς που ψηφίζουν τους κυβερνώντες Εργατικούς, σημειωτέον 46% θέλουν την επικύρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας, εναντιώνεται δε σε αυτήν ένα ποσοστό 19%.
Εξάλλου, ποσοστό μόνον 29% των ερωτηθέντων επιθυμεί η Βρετανία και μελλοντικά να είναι πλήρες μέλος της ΕΕ, ενώ ένα 24% ευνοεί αποχώρηση της χώρας από την Ενωση. Ειδικότερα, ποσοστό 38% θέλει το Λονδίνο να παραμείνει μόνον στην οικονομική ενιαία ευρωπαϊκή αγορά, αποστασιοποιούμενο όμως απο κάθε πολιτική δομή της Ενωσης.
Μετά το ιρλανδικό «όχι» ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Γκόρντον Μπράουν τόνισε ότι θα επισπευστεί η διαδικασία επικύρωσης της Συνθήκης της Λισαβόνας από το βρετανικό κοινοβούλιο.
Μίζα Siemens προς υπουργό ΠΑΣΟΚ
Δέκα εκατομμύρια γερμανικά μάρκα το 1998 για τις συμφωνίες του ΟΤΕ
Στο υποκατάστημα μιας μικρής και υπεράνω πάσης υποψίας καναδικής τράπεζας στη Γενεύη βρίσκεται, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, η άκρη του «μίτου» του πολιτικού χρήματος στην υπόθεση Siemens. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», στον λογαριασμό 221557 της CanadiaImperial Bank of Commerce LtD (CIBC) της ελβετικής πόλης, εμβάστηκαν συνολικά 10 εκατ. γερμανικά μάρκα, αρχής γενομένης τον Ιανουάριο του 1998. Το ποσό αφορούσε, σύμφωνα με στελέχη της μητρικής Siemens, υπουργό των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, που έπαιζε καθοριστικό ρόλο στην κύρωση και εφαρμογή των προγραμματικών συμφωνιών του ΟΤΕ.
Το σημείωμα με την τραπεζική «διεύθυνση» του δικαιούχου δόθηκε από συνεργάτη του πολιτικού σε στέλεχος του τομέα τηλεπικοινωνιών της θυγατρικής Siemens, ο οποίος με τη σειρά του το παρέδωσε στη μητρική στο Μόναχο για τα... περαιτέρω. Συντάχθηκε στις 19 Ιανουαρίου 1998 και παρουσιάζει ως δικαιούχο κάποιον με το όνομα Α. Ρόκος.
Το ιδιόχειρο σημείωμα δεν παρεδόθη στον εισαγγελέα Πρωτοδικών Παν. Αθανασίου ούτε από την αμερικανική δικηγορική εταιρεία Debevoise and Plimptoούτε από την εισαγγελία του Μονάχου.
Ωστόσο, πρώην στελέχη της Siemens υπέδειξαν στην «Κ» έγγραφο, που έχει στα χέρια του ο κ. Παν. Αθανασίου και περιλαμβάνει ενδείξεις για τη ροή της υψηλής αυτής «μίζας».
Κλήθηκαν τρεις
Τρεις νέες κλήσεις για ανωμοτί κατάθεση σε πρόσωπα, που εμφανίζονται να εκπροσωπούν υπεράκτιες εταιρείες στις οποίες, από τα στοιχεία της έρευνας, φαίνεται να καταλήγουν χρηματικά ποσά από τη Siemens, απέστειλε ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Π. Αθανασίου.
Τρίτη 17 Ιουνίου 2008
ΑΛΕΚΟΣ ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΛΑΚΗ:
«Αθλιότητα της Δικαιοσύνης αλλά και Δικαιοσύνη της αθλιότητας»
Πριν από μερικές ημέρες δημοσιεύθηκε με ένα χρόνο καθυστέρηση το σκεπτικό της απόφασης του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου που εκδίκασε την υπόθεση για τη «17η Νοέμβρη». Αναφορικά με την ηθική αυτουργία, με μια σύντομη ματιά, είναι του ιδίου επιπέδου, αν όχι χειρότερο, από αυτό της πρωτοβάθμιας δίκης. Οπως σ' εκείνο, πρόκειται για κατασκευάσματα που δεν έχουν σχέση με την αλήθεια και στηρίζονται σε συνειδητά ψεύδη, διαστρεβλώσεις, παραποιήσεις. Οι συλλογισμοί είναι έωλοι, οι καταδίκες αυθαίρετες και βασίζονται σε ψεύδη.
Λέγεται ότι η αλήθεια εκφράζεται με λίγα και καθαρά λόγια, πάντα τα ίδια. Το αντίθετο συμβαίνει εδώ με την ηθική αυτουργία. Στην αρχή με κατηγορούσαν ως αρχηγό. Στη συνέχεια ως καθοδηγητή. Μετά, στο σκεπτικό της πρωτοβάθμιας, έγινα μέλος μιας ανύπαρκτης τριμελούς εκτελεστικής γραμματείας, που μετέφερε τις αποφάσεις στους πυρήνες. Επειδή όμως τα άλλα δύο μέλη αποφυλακίστηκαν, έπρεπε να επινοήσουν κάτι άλλο. Ετσι στο σημερινό σκεπτικό η εκτελεστική γραμματεία μεταμορφώθηκε ως διά μαγείας σε διμελές κέντρο εξουσίας.
Είναι το καινούργιο εύρημα, ώστε να μείνει φυλακισμένος ο Γιωτόπουλος. Από πού προέκυψε; Από πουθενά ή μάλλον από την παραποίηση του περιεχομένου του ψευδεπίγραφα αποκαλούμενου «καταστατικού». Σ' αυτό το σύντομο σημείωμα δεν θα ασχοληθώ με το συνονθύλευμα των... «αιτιολογιών» του σκεπτικού αλλά μόνο με τα δύο αυτά ζητήματα, αποδεικνύοντας ότι και τα δύο είναι ανύπαρκτα, ότι είναι προϊόντα φαντασίας.
Για το λεγόμενο «καταστατικό» υπάρχει μια μόνο μαρτυρία, αυτή του Τσελέντη. Είναι όμως δυνατόν να υπήρχε «καταστατικό» και να μην το γνώριζε κανένας απ' τους υπόλοιπους κατηγορουμένους που υποτίθεται ότι είχαν σχέση με την οργάνωση; Οποιοσδήποτε στρατολογούνταν, το πρώτο πράγμα που θα όφειλαν να του δείξουν, είναι το καταστατικό λειτουργίας, όπως γίνεται παντού, αφού αυτό δεν μπορεί να είναι κρυφό, ούτε θα πρέπει να μείνει κρυφό. Ομως κανένας απολύτως -πλην Τσελέντη- δεν αναφέρθηκε σ' αυτό στη διάρκεια των δύο χρόνων που κράτησαν οι δίκες. Ενώ αν υπήρχε θα έπρεπε οι αναφορές σ' αυτό να είναι συχνές, αφού αυτό ρύθμιζε τη λειτουργία της οργάνωσης. Ακόμη κι αυτοί οι υπόλοιποι συνεργαζόμενοι με τις αρχές δεν αναφέρθηκαν σ' αυτό.
Είναι γνωστό στους πάντες ότι η αξιοπιστία του Τσελέντη είναι πολύ μικρή. Και όπως απέδειξε επανειλημμένα ο Τζωρτζάτος, χωρίς ποτέ κανείς ν' αποπειραθεί να τον αντικρούσει, η κατάθεση Τσελέντη είναι αποτέλεσμα ενός deal με τις Αρχές. Μ' αυτή τη συμφωνία ο Τσελέντης κατόρθωσε να σπάσει τα ισόβια προσφέροντας όσα του ζητήθηκαν, δηλ. μια σειρά από ψεύδη, για να ενοχοποιήσει κυρίως εμένα και τον Τζωρτζάτο. Με ποια λογική, λοιπόν, ο Τσελέντης θεωρείται αξιόπιστος, όταν λέει ότι το γραμμένο απ' το χέρι του «καταστατικό», το αντέγραψε από χειρόγραφο του Γιωτόπουλου;
Αλλά ας υποθέσουμε ότι ο Τσελέντης λέει την αλήθεια, ότι δηλ. είτε το αντέγραψε είτε όχι, αυτό είναι το «καταστατικό». Δυστυχώς για το σκεπτικό, το περιεχόμενο του «καταστατικού» το διαψεύδει. Δεν είναι τυχαίο ότι το κρύβουν κι ότι είναι δυσανάγνωστο. Η κύρια ιδέα του είναι ότι τόσο η βίαιη δράση όσο και το οργανωτικό σχήμα θεμελιώνονται στην πλατειά δημοκρατική συζήτηση των μελών είτε στη συνδιάσκεψη, είτε σε συζητήσεις μελών από περισσότερους πυρήνες. Λένε καθαρά (στη σελ. 2) «ότι χωρίς αυτήν την πλήρη και πλατειά δημοκρατική συζήτηση δεν υπάρχει θεμελίωση του συγκεντρωτισμού, που καταντάει μπλανκισμός, συνωμοτισμός χωρίς νόημα. Δεν νοούνται καν ενέργειες λαϊκής βίας που οδηγούν σε τυφλό εμπειρισμό, στον μιλιταριστικό αυθορμητισμό». Και (στη σελ. 6) λέει «όλοι οι υπεύθυνοι πυρήνων, τα μέλη της συνδιάσκεψης, τα μέλη της εκτελεστικής γραμματείας εκλέγονται, είναι ανά πάσα στιγμή ανακλητά και λογοδοτούν στη συνδιάσκεψη». Αν όλ' αυτά είχαν γίνει, κάποιος κατηγορούμενος που είχε σχέση θα τα είχε αναφέρει στις δίκες. Μπορούν λοιπόν να μας πουν οι συντάκτες του σκεπτικού πού και πότε έγινε Συνδιάσκεψη; Πού και πότε έγινε έστω και μία (1) τον αριθμό πλατειά συζήτηση με μέλη από περισσότερους πυρήνες; Μπορούν να μας υποδείξουν έστω και έναν που να εξελέγη ως υπεύθυνος πυρήνα; Και επειδή το σκεπτικό αναφέρεται επανειλημμένα σε απειλή κυρώσεων, μπορούν να μας υποδείξουν έστω και ένα μέλος που να τιμώρησε το κέντρο εξουσίας και με ποια ποινή; Αντίθετα, ούτε μια απ' αυτές τις περιπτώσεις δεν πραγματοποιήθηκαν.
Στο τέλος λέει ότι δεν είναι αποδεκτή η πρακτική της κοοπτάτσιας, δηλ. του διορισμού υπεύθυνου από πάνω. Αφού λοιπόν αυτή δεν είναι αποδεκτή απομένει η εκλογή. Πού λοιπόν και πότε εξέλεξαν τα δύο μέλη που αποτελούσαν το κέντρο εξουσίας; Κι αφού αυτά ήσαν ανά πάσα στιγμή ανακλητά, πώς παρέμειναν τα ίδια για μια τόσο μεγάλη χρονική περίοδο;
Το συμπέρασμα είναι ολοκάθαρο. Ακόμη κι αν αυτό το χαρτί είναι πραγματικό -δηλ. μη χαλκευμένο- δεν είναι το «καταστατικό». Το πολύ να ήταν οι απόψεις κάποιων για το οργανωτικό και είτε απορρίφθηκαν είτε εφαρμόστηκε άλλο μοντέλο. Δεν ήταν το καταστατικό, γιατί η λειτουργία της 17Ν, όπως φάνηκε στο δικαστήριο απ' την πρακτική της, ήταν τελείως διαφορετική. Τίποτε απ' όσα αναφέρονται σ' αυτό το «καταστατικό» δεν εφαρμόστηκε, ούτε καν η στεγανοποίηση. Και η προσπάθεια να κρατηθεί απ' αυτό το μόνο που μας βολεύει, δηλ. η αναφορά στο κέντρο, πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων όλα τα άλλα πιο σημαντικά, παραχαράζει τελείως το περιεχόμενό του. Αλλωστε ο ίδιος ο Τσελέντης έχοντας συναίσθηση της αντίφασης, δήλωσε στο δικαστήριο ότι το «καταστατικό», ποτέ δεν εφαρμόστηκε. Και αντίθετα από όσα λέει το σκεπτικό, σε ερώτηση των εφετών του πρωτοβάθμιου αλλά και αυτών του δευτεροβάθμιου και της εισαγγελέως που τον πίεζαν αφόρητα να στέρξει και να πει ότι υπήρχε ανώτερο κλιμάκιο, το αρνήθηκε κατηγορηματικά, περιγράφοντας με λεπτομέρειες τον τρόπο με τον οποίο λαμβάνονταν οι αποφάσεις σε κάθε πυρήνα, χωρίς επεμβάσεις τρίτων.
Οσον αφορά το δήθεν κέντρο εξουσίας. Οσοι έχουν συμμετάσχει σε αριστερές οργανώσεις οποιουδήποτε τύπου, γνωρίζουν ότι υπήρχε πάντα μια έντονη αντιηγετική νοοτροπία. Οτι η κάθε ηγεσία αντιμετώπιζε δυσκολίες και σοβαρές αντιρρήσεις. Ο μόνος τρόπος για να περιοριστούν, ήταν η ανάδειξη της όποιας ηγεσίας από δημοκρατικές εκλογικές διαδικασίες που έτσι τη νομιμοποιούσαν και της προσέδιδαν κάποιο κύρος. Απ' τη συμμετοχή μου στην Αντίσταση κατά της χούντας γνωρίζω ότι αυτό ίσχυε ακόμη περισσότερο για παράνομες, συνωμοτικές οργανώσεις. Μόνο αν γνωρίζει κάποιος ότι μια ηγεσία έχει εκλεγεί από κάποια πλατύτερη συνέλευση, της έχει εμπιστοσύνη και την αποδέχεται. Αλλιώς, η ηγεσία δεν μπορεί να λειτουργήσει. Είναι λοιπόν δυνατόν να λειτουργεί επί 27 χρόνια μια οργάνωση και να μη γνωρίζει ούτε ένας το όνομα του κέντρου εξουσίας, το οποίο δεν μπορεί να είναι κρυφό για να μπορέσει να παίξει τον ρόλο του; Είναι δυνατόν να μην ξέρει το μέλος, σε ποιο κέντρο οφείλει να υπακούει, από ποιους και με ποιες διαδικασίες αυτό εξελέγη; Αν υπήρχε τέτοιο κέντρο, θα το ήξεραν όσοι είχαν κάποια σχέση, θα το ανέφεραν στις δίκες με το όνομά του, θα έλεγαν κάθε φορά π.χ. η διοικούσα επιτροπή μας μήνυσε αυτό κ.λπ. Ούτε ένας όμως κατηγορούμενος στη διάρκεια των δύο δικών, δεν ανέφερε ούτε μια φορά κάτι τέτοιο. Αρα, δεν υπήρχε κέντρο εξουσίας όπως δεν υπήρχε και εκτελεστική γραμματεία.
Παραδόξως και εδώ τη μεγαλύτερη συμβολή στην απόδειξη ότι δεν υπήρχε κέντρο εξουσίας την προσφέρουν οι συνεργαζόμενοι, άθελά τους. Συγκεκριμένα ο Τσελέντης περιγράφοντας στην πρωτοβάθμια δίκη κάποια ενέργεια, είπε ότι τον έστειλαν σε κάποια παρατήρηση στόχου και εκεί διαπίστωσε ότι επρόκειτο για γυναίκα και μάλιστα έγχρωμη. Οταν τους συνάντησε, τους είπε ότι δεν μπορεί να έχουν τέτοιο στόχο και τον άλλαξαν αμέσως. Το ίδιο ισχυρίζεται έτερος συνεργαζόμενος που αποφυλακίστηκε πρόσφατα. Δήλωσε στο πρωτοβάθμιο ότι κάποιο μέλος του είπε ότι προετοίμαζαν σαν στόχο κάποιον που υπήρξε πρώην πρόεδρος της Ν.Δ. Διεφώνησε και ζήτησε ν' αλλάξουν στόχο, όπως κι έγινε.
Ας φανταστούμε ότι οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχουν μια θέση σε σημαντικό πολιτικό ζήτημα π.χ. υπέρ της ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων και για την κατάργηση του άρθρου 16. Και ότι ένας απλός βουλευτής τους όχι μόνο διαφωνεί αλλά ότι διαφωνώντας αλλάζει τη θέση όλου του κόμματος. Τι θα σήμαινε αυτό; Οτι, βέβαια, δεν υπάρχει ηγεσία, αφού μπορεί ο οποιοσδήποτε βουλευτής να αλλάζει τις θέσεις της. Παρόμοια, όσα περιγράφουν οι δύο συνεργαζόμενοι σημαίνουν ότι δεν υπήρχε ηγεσία. Αν υπήρχε, αυτή θα αποφάσιζε και δεν θα άλλαζαν οι αποφάσεις της από ένα απλό μέλος και μάλιστα με τόση ευκολία.
Ας υποθέσουμε, τέλος, ότι υπήρχε αυτό το κέντρο εξουσίας, που αποφάσιζε τα πάντα. Είναι γνωστό ότι οι συλλήψεις έγιναν μετά τη βομβιστική ενέργεια στον Πειραιά. Κι ότι σ' αυτή την ενέργεια τόσο στον σχεδιασμό, στην πραγματοποίησή της, όσο και αμέσως μετά απ' αυτήν έγιναν δεκάδες παιδαριώδη λάθη, που ούτε 18άρηδες γκαζάκηδες δεν θα έκαναν. Και δεν εννοώ την τυχαία έκρηξη της βόμβας στα χέρια μέλους. Μπήκαν πολλά αυτογκόλ. Συνέπεια αυτών ήταν οι συλλήψεις. Ποιος ευθύνεται; Μα, βέβαια, το κέντρο εξουσίας που υποτίθεται ότι αποφάσιζε τα πάντα. Αντιλαμβάνεται εύκολα ο καθένας ποια θα ήταν η συνέχεια. Ολοι οι συλληφθέντες που είχαν κάποια σχέση θα καθύβριζαν νυχθημερόν το κέντρο εξουσίας, θα καταφέρονταν ενάντια στα μέλη του, θα τους λοιδορούσαν, θα ζητούσαν εξηγήσεις γι' αυτά τα παιδαριώδη λάθη πρωτάρηδων που τους οδήγησαν στη φυλακή. Τίποτε τέτοιο όμως δεν έγινε, παρ' όλες τις φιλότιμες και συστηματικές προσπάθειες της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας να διαμηνύσουν σε ορισμένους συλληφθέντες ακόμη και μέσω των δικηγόρων τους ότι όποιος κοπανάει τον Γιωτόπουλο θα έχει μειωμένη ποινή.
Για να αντιληφθεί ο αναγνώστης το επίπεδο του σκεπτικού, θα κάνω μόνο μια αναφορά. Με κατηγορούν γιατί δεν προσέφυγα σε άλλο γραφολόγο ώστε να αμφισβητήσω το πόρισμα του δικού τους. Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς εδώ; Οτι αυτό δεν είναι αλήθεια, γιατί εγώ προσέφυγα; Οτι η γνωμάτευση της Γαλλίδας γραφολόγου στην οποία προσέφυγα διέψευσε το πόρισμα του δικού τους και το αποσιωπούν; Οτι γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο αρνήθηκαν να τη δεχτούν με κάποια πρόφαση, όπως αρνήθηκαν να με εκπροσωπήσει ο Γάλλος δικηγόρος κ. Comte, που έφερε αυτή τη γνωμάτευση; Οτι προσπαθούν να αποκρύψουν ότι αρνήθηκαν παράνομα να τη δεχτούν για να μπορέσουν να με καταδικάσουν με τον δικό τους; Δεν αντιλαμβάνονται ότι με όλα αυτά πετυχαίνουν το αντίθετο από αυτό που επιδιώκουν;
Θα μου απαντήσουν ίσως ότι προσβάλλω το κύρος της Δικαιοσύνης με αυτά τα σκληρά λόγια. Το ανύπαρκτο εδώ και χρόνια κύρος της Δικαιοσύνης το προσβάλλουν κατ' αρχήν ορισμένοι λειτουργοί της με τις ενέργειες, τις παραλείψεις, τις αποφάσεις τους. Σκληρές δεν είναι οι λέξεις, αλλά η πραγματικότητα, η ζωή, η φυλακή. Βαρβαρότητα είναι να καταδικάζεις κάποιον σε βαρύτατη ποινή, φυλακίζοντάς τον για τουλάχιστον 6 χρόνια, για να τον δαιμονοποιήσεις στα μάτια της κοινωνίας, να τον τοποθετήσεις στο περιθώριό της, εξυπηρετώντας πολιτικές σκοπιμότητες των επικυρίαρχων.
Βαρβαρότητα είναι το εφεύρημα για εκτελεστικές γραμματείες, κέντρα εξουσίας και τα παρόμοια, ώστε να δικαιολογηθούν οι παρανομίες και η αυθαίρετη καταδίκη. Βαρβαρότητα είναι να καταδικάζεις και να φυλακίζεις χρήστες για μικροποσότητες, ενώ οι μεγαλέμποροι και οι επώνυμοι χρήστες με τις ποσότητες είναι ελεύθεροι. Βαρβαρότητα είναι ότι καταδικάζοντάς τους, καταστρέφεις και την οικογένειά τους. Βαρβαρότητα είναι ότι δεν αποδόθηκε δικαιοσύνη σύμφωνα με το περί Δικαίου αίσθημα του λαού, ούτε σε μια μεγάλη υπόθεση που συγκλόνισε τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες. Γιατί η Δικαιοσύνη και το ποινικό σύστημα δεν αποδίδουν δικαιοσύνη. Γιατί το σωφρονιστικό σύστημα δεν σωφρονίζει και συνεπώς είναι βαρβαρότητα. Γιατί και οι δύο αυτοί θεσμοί συνιστούν μια αδυσώπητη μηχανή, που παράγει και αναπαράγει το έγκλημα. Μετατρέποντας την ανομία, την παραβατικότητα, σε βαρειά εγκληματικότητα. Δημιουργώντας το απαραίτητο για την κοινωνία περιθώριο, το έγκλημα, που είναι έξω και μακριά απ' αυτήν. Οχι αναγκαστικά απ' τον «εγκληματία» αλλά επιλέγοντας όποιον παραβιάζει τον κώδικα σωστής συμπεριφοράς που επιβάλλει η καθώς-πρέπει κοινωνία, όποιον παραβιάζει τη νόρμα και σαν τέτοιος θεωρείται δυνητικά εχθρός της. Η δημιουργία αυτού του περιθωρίου, του χώρου του εγκλήματος, είναι απαραίτητη για την καθώς πρέπει κοινωνία. Για να εξαγνιστεί, να περιχαρακωθεί. Αυτός είναι ο στόχος της δικαιοσύνης του σωφρονιστικού συστήματος.
Ιστορικοί λόγοι καθιστούν τα πράγματα ακόμη χειρότερα. Αποδεικνύεται σήμερα, 34 χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας, ότι ήταν μοιραίο για την Ελληνική Δημοκρατία το γεγονός ότι ούτε ο Καραμανλής το '74, ούτε ο Παπανδρέου το '81 τόλμησαν να προχωρήσουν σε κάθαρση στον χώρο της Δικαιοσύνης. Η Δημοκρατία που προέκυψε ήταν και παραμένει σήμερα κολοβή, αφού ένας απ' τους σημαντικότερους θεσμούς της, αυτός της Δικαιοσύνης, παραμένει αναλλοίωτος, όπως το δείχνει η δικαστική καθημερινότητα. Οντας μια συγκεντρωτική δομή, ιεραρχημένη, με ιδεολογία που κυμαίνεται από απλά συντηρητική μέχρι σκοταδιστική και υπεραντιδραστική είναι πολύ εύκολο να αναπαράγεται και να ελέγχεται από μια μικρή μειοψηφία που κατέχει τις θέσεις κλειδιά, παρ' ότι σήμερα υπάρχουν διαφορετικοί και αξιόλογοι δικαστές με πλούσιους ορίζοντες. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι ο πρώην πρόεδρος της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ενώσεων Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ποινικολόγος κ. Patrick Baudouin, έχοντας μελετήσει τον δικαστικό χειρισμό της υπόθεσης της 17Ν και την πρωτοβάθμια δίκη, τα χαρακτήρισε ως «δικαιοσύνη δικτατορίας». Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι αν μελετούσε τη δευτεροβάθμια δίκη και το σκεπτικό της απόφασης, τα ίδια θα έλεγε, αν όχι χειρότερα.
Αλέκος Γιωτόπουλος
Φυλακές Κορυδαλλού 9 Ιουνίου 2008
Είναι το καινούργιο εύρημα, ώστε να μείνει φυλακισμένος ο Γιωτόπουλος. Από πού προέκυψε; Από πουθενά ή μάλλον από την παραποίηση του περιεχομένου του ψευδεπίγραφα αποκαλούμενου «καταστατικού». Σ' αυτό το σύντομο σημείωμα δεν θα ασχοληθώ με το συνονθύλευμα των... «αιτιολογιών» του σκεπτικού αλλά μόνο με τα δύο αυτά ζητήματα, αποδεικνύοντας ότι και τα δύο είναι ανύπαρκτα, ότι είναι προϊόντα φαντασίας.
Για το λεγόμενο «καταστατικό» υπάρχει μια μόνο μαρτυρία, αυτή του Τσελέντη. Είναι όμως δυνατόν να υπήρχε «καταστατικό» και να μην το γνώριζε κανένας απ' τους υπόλοιπους κατηγορουμένους που υποτίθεται ότι είχαν σχέση με την οργάνωση; Οποιοσδήποτε στρατολογούνταν, το πρώτο πράγμα που θα όφειλαν να του δείξουν, είναι το καταστατικό λειτουργίας, όπως γίνεται παντού, αφού αυτό δεν μπορεί να είναι κρυφό, ούτε θα πρέπει να μείνει κρυφό. Ομως κανένας απολύτως -πλην Τσελέντη- δεν αναφέρθηκε σ' αυτό στη διάρκεια των δύο χρόνων που κράτησαν οι δίκες. Ενώ αν υπήρχε θα έπρεπε οι αναφορές σ' αυτό να είναι συχνές, αφού αυτό ρύθμιζε τη λειτουργία της οργάνωσης. Ακόμη κι αυτοί οι υπόλοιποι συνεργαζόμενοι με τις αρχές δεν αναφέρθηκαν σ' αυτό.
Είναι γνωστό στους πάντες ότι η αξιοπιστία του Τσελέντη είναι πολύ μικρή. Και όπως απέδειξε επανειλημμένα ο Τζωρτζάτος, χωρίς ποτέ κανείς ν' αποπειραθεί να τον αντικρούσει, η κατάθεση Τσελέντη είναι αποτέλεσμα ενός deal με τις Αρχές. Μ' αυτή τη συμφωνία ο Τσελέντης κατόρθωσε να σπάσει τα ισόβια προσφέροντας όσα του ζητήθηκαν, δηλ. μια σειρά από ψεύδη, για να ενοχοποιήσει κυρίως εμένα και τον Τζωρτζάτο. Με ποια λογική, λοιπόν, ο Τσελέντης θεωρείται αξιόπιστος, όταν λέει ότι το γραμμένο απ' το χέρι του «καταστατικό», το αντέγραψε από χειρόγραφο του Γιωτόπουλου;
Αλλά ας υποθέσουμε ότι ο Τσελέντης λέει την αλήθεια, ότι δηλ. είτε το αντέγραψε είτε όχι, αυτό είναι το «καταστατικό». Δυστυχώς για το σκεπτικό, το περιεχόμενο του «καταστατικού» το διαψεύδει. Δεν είναι τυχαίο ότι το κρύβουν κι ότι είναι δυσανάγνωστο. Η κύρια ιδέα του είναι ότι τόσο η βίαιη δράση όσο και το οργανωτικό σχήμα θεμελιώνονται στην πλατειά δημοκρατική συζήτηση των μελών είτε στη συνδιάσκεψη, είτε σε συζητήσεις μελών από περισσότερους πυρήνες. Λένε καθαρά (στη σελ. 2) «ότι χωρίς αυτήν την πλήρη και πλατειά δημοκρατική συζήτηση δεν υπάρχει θεμελίωση του συγκεντρωτισμού, που καταντάει μπλανκισμός, συνωμοτισμός χωρίς νόημα. Δεν νοούνται καν ενέργειες λαϊκής βίας που οδηγούν σε τυφλό εμπειρισμό, στον μιλιταριστικό αυθορμητισμό». Και (στη σελ. 6) λέει «όλοι οι υπεύθυνοι πυρήνων, τα μέλη της συνδιάσκεψης, τα μέλη της εκτελεστικής γραμματείας εκλέγονται, είναι ανά πάσα στιγμή ανακλητά και λογοδοτούν στη συνδιάσκεψη». Αν όλ' αυτά είχαν γίνει, κάποιος κατηγορούμενος που είχε σχέση θα τα είχε αναφέρει στις δίκες. Μπορούν λοιπόν να μας πουν οι συντάκτες του σκεπτικού πού και πότε έγινε Συνδιάσκεψη; Πού και πότε έγινε έστω και μία (1) τον αριθμό πλατειά συζήτηση με μέλη από περισσότερους πυρήνες; Μπορούν να μας υποδείξουν έστω και έναν που να εξελέγη ως υπεύθυνος πυρήνα; Και επειδή το σκεπτικό αναφέρεται επανειλημμένα σε απειλή κυρώσεων, μπορούν να μας υποδείξουν έστω και ένα μέλος που να τιμώρησε το κέντρο εξουσίας και με ποια ποινή; Αντίθετα, ούτε μια απ' αυτές τις περιπτώσεις δεν πραγματοποιήθηκαν.
Στο τέλος λέει ότι δεν είναι αποδεκτή η πρακτική της κοοπτάτσιας, δηλ. του διορισμού υπεύθυνου από πάνω. Αφού λοιπόν αυτή δεν είναι αποδεκτή απομένει η εκλογή. Πού λοιπόν και πότε εξέλεξαν τα δύο μέλη που αποτελούσαν το κέντρο εξουσίας; Κι αφού αυτά ήσαν ανά πάσα στιγμή ανακλητά, πώς παρέμειναν τα ίδια για μια τόσο μεγάλη χρονική περίοδο;
Το συμπέρασμα είναι ολοκάθαρο. Ακόμη κι αν αυτό το χαρτί είναι πραγματικό -δηλ. μη χαλκευμένο- δεν είναι το «καταστατικό». Το πολύ να ήταν οι απόψεις κάποιων για το οργανωτικό και είτε απορρίφθηκαν είτε εφαρμόστηκε άλλο μοντέλο. Δεν ήταν το καταστατικό, γιατί η λειτουργία της 17Ν, όπως φάνηκε στο δικαστήριο απ' την πρακτική της, ήταν τελείως διαφορετική. Τίποτε απ' όσα αναφέρονται σ' αυτό το «καταστατικό» δεν εφαρμόστηκε, ούτε καν η στεγανοποίηση. Και η προσπάθεια να κρατηθεί απ' αυτό το μόνο που μας βολεύει, δηλ. η αναφορά στο κέντρο, πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων όλα τα άλλα πιο σημαντικά, παραχαράζει τελείως το περιεχόμενό του. Αλλωστε ο ίδιος ο Τσελέντης έχοντας συναίσθηση της αντίφασης, δήλωσε στο δικαστήριο ότι το «καταστατικό», ποτέ δεν εφαρμόστηκε. Και αντίθετα από όσα λέει το σκεπτικό, σε ερώτηση των εφετών του πρωτοβάθμιου αλλά και αυτών του δευτεροβάθμιου και της εισαγγελέως που τον πίεζαν αφόρητα να στέρξει και να πει ότι υπήρχε ανώτερο κλιμάκιο, το αρνήθηκε κατηγορηματικά, περιγράφοντας με λεπτομέρειες τον τρόπο με τον οποίο λαμβάνονταν οι αποφάσεις σε κάθε πυρήνα, χωρίς επεμβάσεις τρίτων.
Οσον αφορά το δήθεν κέντρο εξουσίας. Οσοι έχουν συμμετάσχει σε αριστερές οργανώσεις οποιουδήποτε τύπου, γνωρίζουν ότι υπήρχε πάντα μια έντονη αντιηγετική νοοτροπία. Οτι η κάθε ηγεσία αντιμετώπιζε δυσκολίες και σοβαρές αντιρρήσεις. Ο μόνος τρόπος για να περιοριστούν, ήταν η ανάδειξη της όποιας ηγεσίας από δημοκρατικές εκλογικές διαδικασίες που έτσι τη νομιμοποιούσαν και της προσέδιδαν κάποιο κύρος. Απ' τη συμμετοχή μου στην Αντίσταση κατά της χούντας γνωρίζω ότι αυτό ίσχυε ακόμη περισσότερο για παράνομες, συνωμοτικές οργανώσεις. Μόνο αν γνωρίζει κάποιος ότι μια ηγεσία έχει εκλεγεί από κάποια πλατύτερη συνέλευση, της έχει εμπιστοσύνη και την αποδέχεται. Αλλιώς, η ηγεσία δεν μπορεί να λειτουργήσει. Είναι λοιπόν δυνατόν να λειτουργεί επί 27 χρόνια μια οργάνωση και να μη γνωρίζει ούτε ένας το όνομα του κέντρου εξουσίας, το οποίο δεν μπορεί να είναι κρυφό για να μπορέσει να παίξει τον ρόλο του; Είναι δυνατόν να μην ξέρει το μέλος, σε ποιο κέντρο οφείλει να υπακούει, από ποιους και με ποιες διαδικασίες αυτό εξελέγη; Αν υπήρχε τέτοιο κέντρο, θα το ήξεραν όσοι είχαν κάποια σχέση, θα το ανέφεραν στις δίκες με το όνομά του, θα έλεγαν κάθε φορά π.χ. η διοικούσα επιτροπή μας μήνυσε αυτό κ.λπ. Ούτε ένας όμως κατηγορούμενος στη διάρκεια των δύο δικών, δεν ανέφερε ούτε μια φορά κάτι τέτοιο. Αρα, δεν υπήρχε κέντρο εξουσίας όπως δεν υπήρχε και εκτελεστική γραμματεία.
Παραδόξως και εδώ τη μεγαλύτερη συμβολή στην απόδειξη ότι δεν υπήρχε κέντρο εξουσίας την προσφέρουν οι συνεργαζόμενοι, άθελά τους. Συγκεκριμένα ο Τσελέντης περιγράφοντας στην πρωτοβάθμια δίκη κάποια ενέργεια, είπε ότι τον έστειλαν σε κάποια παρατήρηση στόχου και εκεί διαπίστωσε ότι επρόκειτο για γυναίκα και μάλιστα έγχρωμη. Οταν τους συνάντησε, τους είπε ότι δεν μπορεί να έχουν τέτοιο στόχο και τον άλλαξαν αμέσως. Το ίδιο ισχυρίζεται έτερος συνεργαζόμενος που αποφυλακίστηκε πρόσφατα. Δήλωσε στο πρωτοβάθμιο ότι κάποιο μέλος του είπε ότι προετοίμαζαν σαν στόχο κάποιον που υπήρξε πρώην πρόεδρος της Ν.Δ. Διεφώνησε και ζήτησε ν' αλλάξουν στόχο, όπως κι έγινε.
Ας φανταστούμε ότι οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχουν μια θέση σε σημαντικό πολιτικό ζήτημα π.χ. υπέρ της ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων και για την κατάργηση του άρθρου 16. Και ότι ένας απλός βουλευτής τους όχι μόνο διαφωνεί αλλά ότι διαφωνώντας αλλάζει τη θέση όλου του κόμματος. Τι θα σήμαινε αυτό; Οτι, βέβαια, δεν υπάρχει ηγεσία, αφού μπορεί ο οποιοσδήποτε βουλευτής να αλλάζει τις θέσεις της. Παρόμοια, όσα περιγράφουν οι δύο συνεργαζόμενοι σημαίνουν ότι δεν υπήρχε ηγεσία. Αν υπήρχε, αυτή θα αποφάσιζε και δεν θα άλλαζαν οι αποφάσεις της από ένα απλό μέλος και μάλιστα με τόση ευκολία.
Ας υποθέσουμε, τέλος, ότι υπήρχε αυτό το κέντρο εξουσίας, που αποφάσιζε τα πάντα. Είναι γνωστό ότι οι συλλήψεις έγιναν μετά τη βομβιστική ενέργεια στον Πειραιά. Κι ότι σ' αυτή την ενέργεια τόσο στον σχεδιασμό, στην πραγματοποίησή της, όσο και αμέσως μετά απ' αυτήν έγιναν δεκάδες παιδαριώδη λάθη, που ούτε 18άρηδες γκαζάκηδες δεν θα έκαναν. Και δεν εννοώ την τυχαία έκρηξη της βόμβας στα χέρια μέλους. Μπήκαν πολλά αυτογκόλ. Συνέπεια αυτών ήταν οι συλλήψεις. Ποιος ευθύνεται; Μα, βέβαια, το κέντρο εξουσίας που υποτίθεται ότι αποφάσιζε τα πάντα. Αντιλαμβάνεται εύκολα ο καθένας ποια θα ήταν η συνέχεια. Ολοι οι συλληφθέντες που είχαν κάποια σχέση θα καθύβριζαν νυχθημερόν το κέντρο εξουσίας, θα καταφέρονταν ενάντια στα μέλη του, θα τους λοιδορούσαν, θα ζητούσαν εξηγήσεις γι' αυτά τα παιδαριώδη λάθη πρωτάρηδων που τους οδήγησαν στη φυλακή. Τίποτε τέτοιο όμως δεν έγινε, παρ' όλες τις φιλότιμες και συστηματικές προσπάθειες της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας να διαμηνύσουν σε ορισμένους συλληφθέντες ακόμη και μέσω των δικηγόρων τους ότι όποιος κοπανάει τον Γιωτόπουλο θα έχει μειωμένη ποινή.
Για να αντιληφθεί ο αναγνώστης το επίπεδο του σκεπτικού, θα κάνω μόνο μια αναφορά. Με κατηγορούν γιατί δεν προσέφυγα σε άλλο γραφολόγο ώστε να αμφισβητήσω το πόρισμα του δικού τους. Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς εδώ; Οτι αυτό δεν είναι αλήθεια, γιατί εγώ προσέφυγα; Οτι η γνωμάτευση της Γαλλίδας γραφολόγου στην οποία προσέφυγα διέψευσε το πόρισμα του δικού τους και το αποσιωπούν; Οτι γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο αρνήθηκαν να τη δεχτούν με κάποια πρόφαση, όπως αρνήθηκαν να με εκπροσωπήσει ο Γάλλος δικηγόρος κ. Comte, που έφερε αυτή τη γνωμάτευση; Οτι προσπαθούν να αποκρύψουν ότι αρνήθηκαν παράνομα να τη δεχτούν για να μπορέσουν να με καταδικάσουν με τον δικό τους; Δεν αντιλαμβάνονται ότι με όλα αυτά πετυχαίνουν το αντίθετο από αυτό που επιδιώκουν;
Θα μου απαντήσουν ίσως ότι προσβάλλω το κύρος της Δικαιοσύνης με αυτά τα σκληρά λόγια. Το ανύπαρκτο εδώ και χρόνια κύρος της Δικαιοσύνης το προσβάλλουν κατ' αρχήν ορισμένοι λειτουργοί της με τις ενέργειες, τις παραλείψεις, τις αποφάσεις τους. Σκληρές δεν είναι οι λέξεις, αλλά η πραγματικότητα, η ζωή, η φυλακή. Βαρβαρότητα είναι να καταδικάζεις κάποιον σε βαρύτατη ποινή, φυλακίζοντάς τον για τουλάχιστον 6 χρόνια, για να τον δαιμονοποιήσεις στα μάτια της κοινωνίας, να τον τοποθετήσεις στο περιθώριό της, εξυπηρετώντας πολιτικές σκοπιμότητες των επικυρίαρχων.
Βαρβαρότητα είναι το εφεύρημα για εκτελεστικές γραμματείες, κέντρα εξουσίας και τα παρόμοια, ώστε να δικαιολογηθούν οι παρανομίες και η αυθαίρετη καταδίκη. Βαρβαρότητα είναι να καταδικάζεις και να φυλακίζεις χρήστες για μικροποσότητες, ενώ οι μεγαλέμποροι και οι επώνυμοι χρήστες με τις ποσότητες είναι ελεύθεροι. Βαρβαρότητα είναι ότι καταδικάζοντάς τους, καταστρέφεις και την οικογένειά τους. Βαρβαρότητα είναι ότι δεν αποδόθηκε δικαιοσύνη σύμφωνα με το περί Δικαίου αίσθημα του λαού, ούτε σε μια μεγάλη υπόθεση που συγκλόνισε τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες. Γιατί η Δικαιοσύνη και το ποινικό σύστημα δεν αποδίδουν δικαιοσύνη. Γιατί το σωφρονιστικό σύστημα δεν σωφρονίζει και συνεπώς είναι βαρβαρότητα. Γιατί και οι δύο αυτοί θεσμοί συνιστούν μια αδυσώπητη μηχανή, που παράγει και αναπαράγει το έγκλημα. Μετατρέποντας την ανομία, την παραβατικότητα, σε βαρειά εγκληματικότητα. Δημιουργώντας το απαραίτητο για την κοινωνία περιθώριο, το έγκλημα, που είναι έξω και μακριά απ' αυτήν. Οχι αναγκαστικά απ' τον «εγκληματία» αλλά επιλέγοντας όποιον παραβιάζει τον κώδικα σωστής συμπεριφοράς που επιβάλλει η καθώς-πρέπει κοινωνία, όποιον παραβιάζει τη νόρμα και σαν τέτοιος θεωρείται δυνητικά εχθρός της. Η δημιουργία αυτού του περιθωρίου, του χώρου του εγκλήματος, είναι απαραίτητη για την καθώς πρέπει κοινωνία. Για να εξαγνιστεί, να περιχαρακωθεί. Αυτός είναι ο στόχος της δικαιοσύνης του σωφρονιστικού συστήματος.
Ιστορικοί λόγοι καθιστούν τα πράγματα ακόμη χειρότερα. Αποδεικνύεται σήμερα, 34 χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας, ότι ήταν μοιραίο για την Ελληνική Δημοκρατία το γεγονός ότι ούτε ο Καραμανλής το '74, ούτε ο Παπανδρέου το '81 τόλμησαν να προχωρήσουν σε κάθαρση στον χώρο της Δικαιοσύνης. Η Δημοκρατία που προέκυψε ήταν και παραμένει σήμερα κολοβή, αφού ένας απ' τους σημαντικότερους θεσμούς της, αυτός της Δικαιοσύνης, παραμένει αναλλοίωτος, όπως το δείχνει η δικαστική καθημερινότητα. Οντας μια συγκεντρωτική δομή, ιεραρχημένη, με ιδεολογία που κυμαίνεται από απλά συντηρητική μέχρι σκοταδιστική και υπεραντιδραστική είναι πολύ εύκολο να αναπαράγεται και να ελέγχεται από μια μικρή μειοψηφία που κατέχει τις θέσεις κλειδιά, παρ' ότι σήμερα υπάρχουν διαφορετικοί και αξιόλογοι δικαστές με πλούσιους ορίζοντες. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι ο πρώην πρόεδρος της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ενώσεων Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ποινικολόγος κ. Patrick Baudouin, έχοντας μελετήσει τον δικαστικό χειρισμό της υπόθεσης της 17Ν και την πρωτοβάθμια δίκη, τα χαρακτήρισε ως «δικαιοσύνη δικτατορίας». Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι αν μελετούσε τη δευτεροβάθμια δίκη και το σκεπτικό της απόφασης, τα ίδια θα έλεγε, αν όχι χειρότερα.
Αλέκος Γιωτόπουλος
Φυλακές Κορυδαλλού 9 Ιουνίου 2008
Περισσότερη δημοκρατία
Liberation
Σε κάθε κρίση που περνά η Ευρώπη, η ίδια κωμωδία: οι μοιρολογίστρες υποστηρίζουν ότι η Ενωση είναι στο χείλος του γκρεμού και οι σκληροί λένε ότι όλα θα συνεχιστούν όπως πριν, εφόσον η Ευρώπη έχει γνωρίσει κι άλλες (κρίσεις). Οι μοιρολογίστρες... κάνουν σαν να προαναγγέλλουν την αποκάλυψη, για να επιβάλουν μια λύση. Οι σκληροί θεωρούν ότι η Ευρώπη... τόσο συχνά επισκευασμένη, μπορεί να προχωρήσει με κάθε κόστος. Μόνο που αυτό το παιχνίδι ρόλων δεν «παίζει» πια στη μεγάλη Ευρώπη των «27»..
Αυτή η Ευρώπη δεν προχωρά πια με διπλωματικές κομψότητες... Εχει ανάγκη από δημοκρατία, από παιδαγωγική. Πρέπει να συνδέσει τους λαούς της Ευρώπης με τη δομή της. Η γαλλική προεδρία, που αναμενόταν να εξελιχθεί χωρίς αναποδιές, ώς την 1η Ιανουαρίου 2009... πρέπει να αλλάξει στρατηγική. Θα πρέπει βεβαίως να προωθήσει τα θέματα που προτιμά (μετανάστευση, κλίμα, άμυνα, Μεσόγειο), αλλά προσθέτοντας μια ισχυρή δόση εξήγησης. Γιατί το ιρλανδικό «όχι» εκφράζει μια ανησυχία που δεν περιορίζεται στους Ιρλανδούς. Ακόμα κι αν στοιχηματίσουμε ότι η συνθήκη περνούσε από τις κάλπες, θα είχε αλλού την ίδια υποδοχή. Οι Ευρωπαίοι αισθάνονται την κρίση να αυξάνεται, δυσπιστούν στα συμβούλια κορυφής και θέλουν να ακούγονται...
1o Διεθνιστικό Φεστιβάλ Νεολαίας στην Ελλάδα
1o Διεθνιστικό Φεστιβάλ Νεολαίας στην Ελλάδα
Αθήνα, 11-13 Ιουλίου 2008
Ο κόσμος μας ανήκει!
Τρεις μέρες συνάντησης νέων από την Ευρώπη, τη Λατινική Αμερική, την Ασία, την Αφρική, τη Μέση Ανατολή!
Τρεις μέρες συνάντησης κινημάτων, οργανώσεων, πρωτοβουλιών νεολαίας ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, τον πόλεμο, την ιμπεριαλιστική παγκοσμιοποίηση!
Τρεις μέρες με συζητήσεις και εργαστήρια για τις αντιστάσεις της νεολαίας σε όλο τον κόσμο και με ενημερώσεις από σημαντικά κινήματα!
Τρεις μέρες πολύμορφων πολιτιστικών δραστηριοτήτων, με μεγάλες συναυλίες, δρώμενα, βιντεοπροβολές, εκθέσεις!
Διοργάνωση: ΚΟΕ
Δείτε το παρακάτω link (που θα ανανεώνεται):
http://www.resistancefestival.gr/
Μηχανοκίνητη πορεία στον Αυλώνα την Κυριακή 22 Ιουνίου
Εκατοντάδες παιδιά βρίσκονται έγκλειστα σε φυλακές.. Η θλιβερή σωφρονιστική πραγματικότητα των ανήλικων παραβατών κάνει επιτακτικό το αίτημα της αλλαγής του τρόπου αντιμετώπισής των.
Η κατάργηση του εγκλεισμού ανηλίκων θα συμβάλει στη διαχείριση ενός κοινωνικού προβλήματος με όρους κοινωνικούς και πολιτικούς.
Οι ανήλικοι χρειάζονται ένα ανοικτό περιβάλλον ουσιαστικής κοινωνικής εκπαίδευσης. Η κοινωνικοποίηση δεν μπορεί να συντελεσθεί στο εσωτερικό της παραβατικής υποκουλτούρας. Για τους ανήλικους η ελπίδα είναι ακόμη ισχυρή και ζωντανή. Η κοινωνική ευθύνη, η αυτοεκτίμηση, ο αλληλοσεβασμός είναι δυνατόν να ανακτηθούν. Αρκεί να επικρατήσει «η λογική της διαπαιδαγώγησης όχι μέσω της ποινής αλλά της διαπαιδαγώγησης αντί της ποινής».
Πέντε χρόνια μετά την αναμόρφωση του ελληνικού θεσμικού πλαισίου για την αντιμετώπιση της παραβατικότητας των ανηλίκων (Ν. 3189/2003) η κατάσταση δεν έχει μεταβληθεί ουσιαστικά.
Η δημιουργία εναλλακτικών θεσμών ισότιμης και δημιουργικής ένταξης των παιδιών και των εφήβων στο κοινωνικό σύνολο είναι η απάντηση στον εγκλεισμό. Για την εφαρμογή εναλλακτικών μέτρων χρειάζεται οργάνωση, εξειδικευμένοι φορείς, εκπαιδευμένο στελεχικό δυναμικό, υποδομές, τεχνογνωσία, πόροι και κυρίως τόλμη. Γιατί η κατάργηση του εγκλεισμού των ανηλίκων αποτελεί ένα πρώτο θεσμικό βήμα για την επανεκπαίδευση και την διαπαιδαγώγηση της ίδιας της κοινωνίας ως προς τους τρόπους προσέγγισης και επίλυσης προβλημάτων που η ίδια έχει προκαλέσει λόγω της υποκρισίας , της αδιαφορίας, της ανικανότητας, της αναλγησίας και της πολιτικής της κοινωνικής εγκατάλειψης. Οι φυλακές ανηλίκων είναι αποτέλεσμα μιας κοινωνικά άδικης πολιτικής που δημιουργεί τους όρους και τις προϋποθέσεις για την «παραβατικότητα».
Η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων η οποία έχει ξεκινήσει καμπάνια, συλλέγοντας υπογραφές, για την κατάργηση των φυλακών ανηλίκων, οργανώνει μηχανοκίνητη πορεία και συγκέντρωση στις φυλακές ανηλίκων στον Αυλώνα, την Κυριακή 22 Ιουνίου.
Η πορεία θα ξεκινήσει από το Πεδίον του Άρεως στις 10 πμ με μηχανές, αυτοκίνητα και πούλμαν. Όποιος ή όποια δεν έχει δικό του μέσο να το δηλώσει για να του κλείσουμε θέση με πούλμαν.
Δευτέρα 16 Ιουνίου 2008
ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ
Oι Τουρκοκύπριοι είναι μειοψηφία στα κατεχόμενα. Αυτό από έρευνα που διενεργήθηκε πρόσφατα από τη συντεχνία των τουρκοκυπρίων δασκάλων KTOS στα σχολεία των κατεχομένων. Τα αποτελέσματα της έρευνας έχουν δημοσιευθεί στον τουρκοκυπριακό Τύπο.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, στα λεγόμενα δημόσια δημοτικά σχολεία των κατεχομένων το 37% των μαθητών είναι τούρκοι υπήκοοι, το 34% έχουν γονείς με ιθαγένεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, το 19% έχουν γονείς με τουρκική και «τουρκοκυπριακή ιθαγένεια» και στο 9% ένας εκ των δύο γονιών έχει την ιθαγένεια της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Kαταγγελία
Στα συγκεκριμένα σχολεία φοιτούν 22.996 μαθητές. Όπως δήλωσε ο πρόεδρος της συντεχνίας ΚΤOS, Σενέρ Ελτσίλ, οι Τουρκοκύπριοι έχουν καταστεί μειονότητα στην ίδια τους την πατρίδα.
Σε δηλώσεις σε συνέντευξη Τύπου προχθές για το θέμα, ο Σενέρ Ελτσίλ είπε ότι «οι Τουρκοκύπριοι έχουν μετατραπεί σε μειονότητα στην ίδια τους τη χώρα» και επισήμανε ότι ο πληθυσμός που βρίσκεται στο νησί για να εργαστεί θα αποκτήσει το δικαίωμα να γίνει «πολίτης» του καθεστώτος μετά από πέντε χρόνια.
Πρόσθεσε ταυτοχρόνως ότι: «Η διαδικασία της εξόντωσης των Τουρκοκυπρίων θα συνεχισθεί και θα ενταθεί».
Ο κ. Ελτσίλ επισήμανε ότι εκείνοι που προσπαθούν να παραπλανήσουν τον κόσμο λέγοντας ότι δεν υπάρχει μεταφορά πληθυσμού από την Τουρκία στις κατεχόμενες περιοχές ψεύδονται. Μεταφορά γίνεται και μάλιστα «επίσημα» διά θαλάσσης, κουβαλώντας παρανόμως εργαζόμενους. Ο γραμματέας της συντεχνίας των τουρκοκυπρίων δασκάλων επεσήμανε ότι η μεταφορά πληθυσμού από την Τουρκία ουσιαστικά εμποδίζει τον σωστό προγραμματισμό στους τομείς της εκπαίδευσης και της υγείας.
O Tύπος
Επί του θέματος, η «Αφρίκα» γράφει στην πρώτη σελίδα ότι «το ποσοστό μας στα νηπιαγωγεία και δημοτικά μειώθηκε στο 34%, δηλαδή είμαστε το 1/3 του πληθυσμού. Μήπως θα μπορέσουμε να κρατηθούμε στο 20% μετά από μια δεκαετία;».
Η «Κίπρισλι», που πρόσκειται στο στρατόπεδο των παραδοσιακών Nτενκτασικών, σχολιάζει τη δημοσκόπηση και γράφει ότι όταν κάποιος τη διαβάζει σχηματίζει την εντύπωση ότι αυτή διενεργήθηκε στην ελληνοκυπριακή πλευρά, επειδή έχει ως βάση την ιθαγένεια της Κυπριακής Δημοκρατίας και έχει παραβλεφθεί το ψευδοκράτος.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, στα λεγόμενα δημόσια δημοτικά σχολεία των κατεχομένων το 37% των μαθητών είναι τούρκοι υπήκοοι, το 34% έχουν γονείς με ιθαγένεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, το 19% έχουν γονείς με τουρκική και «τουρκοκυπριακή ιθαγένεια» και στο 9% ένας εκ των δύο γονιών έχει την ιθαγένεια της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Kαταγγελία
Στα συγκεκριμένα σχολεία φοιτούν 22.996 μαθητές. Όπως δήλωσε ο πρόεδρος της συντεχνίας ΚΤOS, Σενέρ Ελτσίλ, οι Τουρκοκύπριοι έχουν καταστεί μειονότητα στην ίδια τους την πατρίδα.
Σε δηλώσεις σε συνέντευξη Τύπου προχθές για το θέμα, ο Σενέρ Ελτσίλ είπε ότι «οι Τουρκοκύπριοι έχουν μετατραπεί σε μειονότητα στην ίδια τους τη χώρα» και επισήμανε ότι ο πληθυσμός που βρίσκεται στο νησί για να εργαστεί θα αποκτήσει το δικαίωμα να γίνει «πολίτης» του καθεστώτος μετά από πέντε χρόνια.
Πρόσθεσε ταυτοχρόνως ότι: «Η διαδικασία της εξόντωσης των Τουρκοκυπρίων θα συνεχισθεί και θα ενταθεί».
Ο κ. Ελτσίλ επισήμανε ότι εκείνοι που προσπαθούν να παραπλανήσουν τον κόσμο λέγοντας ότι δεν υπάρχει μεταφορά πληθυσμού από την Τουρκία στις κατεχόμενες περιοχές ψεύδονται. Μεταφορά γίνεται και μάλιστα «επίσημα» διά θαλάσσης, κουβαλώντας παρανόμως εργαζόμενους. Ο γραμματέας της συντεχνίας των τουρκοκυπρίων δασκάλων επεσήμανε ότι η μεταφορά πληθυσμού από την Τουρκία ουσιαστικά εμποδίζει τον σωστό προγραμματισμό στους τομείς της εκπαίδευσης και της υγείας.
O Tύπος
Επί του θέματος, η «Αφρίκα» γράφει στην πρώτη σελίδα ότι «το ποσοστό μας στα νηπιαγωγεία και δημοτικά μειώθηκε στο 34%, δηλαδή είμαστε το 1/3 του πληθυσμού. Μήπως θα μπορέσουμε να κρατηθούμε στο 20% μετά από μια δεκαετία;».
Η «Κίπρισλι», που πρόσκειται στο στρατόπεδο των παραδοσιακών Nτενκτασικών, σχολιάζει τη δημοσκόπηση και γράφει ότι όταν κάποιος τη διαβάζει σχηματίζει την εντύπωση ότι αυτή διενεργήθηκε στην ελληνοκυπριακή πλευρά, επειδή έχει ως βάση την ιθαγένεια της Κυπριακής Δημοκρατίας και έχει παραβλεφθεί το ψευδοκράτος.
Στρατό στους δρόμους βγάζει η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι και ξεσηκώνει θύελλα...
Βαθιά πολιτική κρίση στην Ιταλία εξαιτίας της απόφασης της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι να ανάπτυξει στρατεύματα στους δρόμους μεγάλων πόλεων για την καταπολέμηση της εγκληματικότητας. «Δεν είμαστε στην Κολομβία» λέει η αντιπολίτευση. Αντιδρά έντονα η Αστυνομία.
Περίπου 2.500 στρατιώτες αναμένεται να βγουν στους δρόμους μεγάλων ιταλικών πόλεων για αρχική περίοδο ενός έτους.
Η αντιπολίτευση καταγγέλλει με σφοδρότητα τις κινήσεις της νεοεκλεγείσας δεξιάς κυβέρνησης. Για «λανθασμένη ενέργεια που ταπεινώνει τις δυνάμεις επιβολής του νόμου και της τάξης» κάνει λόγο ο ηγέτης της κεντροαριστεράς Βάλτερ Βελτρόνι. «Δεν είμαστε στην Κολομβία» δηλώνει ο αντιπολιτευόμενος βουλευτής και αρχηγός μικρού αριστερού κόμματος Αντόνιο ντι Πιέτρο.
Έντονα ενοχλημένη η αστυνομία αναφέρει ότι δεν πρόκειται να εκτελέσει τα καθήκοντά της, καταγγέλλοντας ότι η κυβερνητική απόφαση ισοδυναμεί με δήλωση από πλευράς της ότι η αστυνομία δεν είναι ικανή να επιβάλει το νόμο.
Οι ταξιδιώτες στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό του Μιλάνου ενδέχεται να είναι ανάμεσα στους πρώτους που θα έχουν την «εμπειρία» της νέας στρατηγικής Μπερλουσκόνι. Έως και 300 στρατιώτες αναμένεται να εκτελούν περιπόλους και ελέγχους βάζοντας στο στόχαστρο «πορτοφαλάδες» και κακοποιούς.
Επιχειρώντας -ανεπιτυχώς- να κατευνάσει τις αντιδράσεις, η κυβέρνηση δήλωσε ότι οι στρατιώτες θα αναπτυχθούν σε δοκιμαστική βάση για μέγιστη περίοδο ενός έτους, αναφέρει το BBC.
«Η ανάπτυξη Ενόπλων Δυνάμεων για τον έλεγχο πόλεων είναι ένα λάθος απολυταρχικού καθεστώτος» απάντησε ο Ντι Πιέτρο. «Δεν είμαστε στην Κολομβία όπου αυτές οι δυνάμεις χρησιμοποιούνται στη μάχη της τρομοκρατίας και της ένοπλης εξέγερσης» αναφέρει, κρούοντας παράλληλα τον κώδωνα του κινδύνου για αρνητικές επιπτώσεις στον τουρισμό στην Ιταλία.
Ο Ιταλός υπουργός Αμυνας Ινάσιο λα Ρούσα υποστηρίζει από πλευράς του ότι δεν υπάρχει κίνδυνος αντιπαράθεσης μεταξύ στρατού και αστυνομίας, και τονίζει ότι ήταν η κεντροαριστερά που διέταξε την ανάπτυξη του στρατού το 1992 μετά τη δολοφονία των δικαστών κατά της Μαφίας Τζιοβάνι Φαλκόνε και Πάολο Μπορσελίνο στη Σικελία.
Newsroom ΔΟΛ
Σάββατο 14 Ιουνίου 2008
Εφιάλτης το αμερικανικό όνειρο...
Tέσσερις στους δέκα Νεοϋορκέζους δυσκολεύονται να αγοράσουν τρόφιμα λόγω ακρίβειας.
Περίπου 3,1 εκατομμύρια Νεοϋορκέζοι, δηλαδή τέσσερις στους δέκα κατοίκους της πόλης, δυσκολεύτηκαν να αγοράσουν τρόφιμα το 2007, λόγω της μεγάλης αύξησης των τιμών, σύμφωνα με μια έρευνα που πραγματοποίησε η Επισιτιστική Τράπεζα της Νέας Υόρκης.
Ο αριθμός αυτών που πλήττονται από την άνοδο των τιμών αυξήθηκε κατά 52% από το 2003, τη χρονιά που έγινε για πρώτη φορά παρόμοια έρευνα.
Οι μισοί ισπανόφωνοι και οι κάτοικοι της λαϊκής συνοικίας του Μπρονξ δήλωσαν ότι δυσκολεύτηκαν να τραφούν τον τελευταίο χρόνο.
Περίπου 3,1 εκατομμύρια Νεοϋορκέζοι, δηλαδή τέσσερις στους δέκα κατοίκους της πόλης, δυσκολεύτηκαν να αγοράσουν τρόφιμα το 2007, λόγω της μεγάλης αύξησης των τιμών, σύμφωνα με μια έρευνα που πραγματοποίησε η Επισιτιστική Τράπεζα της Νέας Υόρκης.
Ο αριθμός αυτών που πλήττονται από την άνοδο των τιμών αυξήθηκε κατά 52% από το 2003, τη χρονιά που έγινε για πρώτη φορά παρόμοια έρευνα.
Οι μισοί ισπανόφωνοι και οι κάτοικοι της λαϊκής συνοικίας του Μπρονξ δήλωσαν ότι δυσκολεύτηκαν να τραφούν τον τελευταίο χρόνο.
Η αύξηση στις τιμές των τροφίμων, κατά 15% από το 2003 έως το 2007 και κατά 5,8% από τον Μάιο του 2007, σύμφωνα με την αμερικανική στατιστική υπηρεσία, έπληξε σοβαρά τους Νεοϋορκέζους που ήταν συνηθισμένοι σε χαμηλές τιμές τις τελευταίες δεκαετίες.
Ακόμη και οι «προνομιούχοι» δηλώνουν ότι αντιμετωπίζουν δυσκολίες: από τους πολίτες που κερδίζουν περισσότερα από 75.000 δολάρια κατ' έτος ο ένας στους πέντε υποστήριξε ότι τα βγάζει δύσκολα πέρα, ποσοστό πενταπλάσιο σε σχέση με το 2003. Τα ίδια προβλήματα έχει και το ένα τρίτο των αποφοίτων πανεπιστημίων.
«Με την παρούσα οικονομική κατάσταση, ολοένα και περισσότεροι Νεοϋορκέζοι δεν καταφέρνουν πλέον να αυξάνουν τους μισθούς και τα εισοδήματά τους», εξήγησε η πρόεδρος της Επισιτιστικής Τράπεζας, Λούσι Καμπρέρα.
Σύμφωνα με την πρόεδρο της πολιτειακής Βουλής, Κριστίν Κουίν, η άνοδος της αύξησης της τιμής των τροφίμων προστίθεται στο βάρος των ενοικίων και των καυσίμων που καλούνται να πληρώσουν οι κάτοικοι.Επόμενη κίνηση, η βενζίνη...
Μετά το γάλα, η αμόλυβδη μπαίνει στο στόχαστρο των καταναλωτικών οργανώσεων.
Η αγορά των καυσίμων φαίνεται να είναι ο επόμενος (μετά το γάλα και τα ζυμαρικά) στόχος των Οργανώσεων για την προστασία του καταναλωτή. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι Οργανώσεις θα καλέσουν τους καταναλωτές σε μποϊκοτάζ στην αμόλυβδη. Η ημερομηνία εξετάζεται.
Το αν οι πολίτες θα ανταποκριθούν στο κάλεσμα και θα μειώσουν τις μετακινήσεις τους με το Ι.Χ., θα αποδειχθεί στην πράξη. Σε κάθε περίπτωση όμως, η κίνηση αυτή δείχνει το μεγάλο πρόβλημα με την έξαρση της κερδοσκοπίας στα καύσιμα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες καταναλωτές και το οποίο έχει έλθει στην επιφάνεια με μελέτες και πορίσματα της Επιτροπής Ανταγωνισμού.
Όπως σημειώνουν Τα Νέα του Σαββάτου, μόνο τον τελευταίο μήνα, η τιμή της αμόλυβδης βενζίνης στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 8 λεπτά το λίτρο, έναντι 4,3 λεπτών το λίτρο στη Γαλλία, 3,9 λεπτών στην Ισπανία και 4,9 λεπτών στη Γερμανία.
Δηλαδή, ενώ σε αυτές τις χώρες η μέση αύξηση δεν ξεπέρασε το 3,5%, στην Ελλάδα έφθασε το 7%, δηλαδή διπλασιάστηκε.
Η αγορά των καυσίμων φαίνεται να είναι ο επόμενος (μετά το γάλα και τα ζυμαρικά) στόχος των Οργανώσεων για την προστασία του καταναλωτή. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι Οργανώσεις θα καλέσουν τους καταναλωτές σε μποϊκοτάζ στην αμόλυβδη. Η ημερομηνία εξετάζεται.
Το αν οι πολίτες θα ανταποκριθούν στο κάλεσμα και θα μειώσουν τις μετακινήσεις τους με το Ι.Χ., θα αποδειχθεί στην πράξη. Σε κάθε περίπτωση όμως, η κίνηση αυτή δείχνει το μεγάλο πρόβλημα με την έξαρση της κερδοσκοπίας στα καύσιμα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες καταναλωτές και το οποίο έχει έλθει στην επιφάνεια με μελέτες και πορίσματα της Επιτροπής Ανταγωνισμού.
Όπως σημειώνουν Τα Νέα του Σαββάτου, μόνο τον τελευταίο μήνα, η τιμή της αμόλυβδης βενζίνης στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 8 λεπτά το λίτρο, έναντι 4,3 λεπτών το λίτρο στη Γαλλία, 3,9 λεπτών στην Ισπανία και 4,9 λεπτών στη Γερμανία.
Δηλαδή, ενώ σε αυτές τις χώρες η μέση αύξηση δεν ξεπέρασε το 3,5%, στην Ελλάδα έφθασε το 7%, δηλαδή διπλασιάστηκε.
Παρασκευή 13 Ιουνίου 2008
Προσοχή βγήκαν τα φαντάσματα...
Οι δύο πρώην υπερ-υπουργοί που έχουν θητεύσει στο οικονομικό επιτελείο των κυβερνήσεων Σημίτη, οι <<κύριοι>> Νίκος Χριστοδουλάκης (αγέλαστος ή ακοινώνητος) και Γιάννος Παπαντωνίου( γνωστός και ως ζεν πρεμιέ ή ο λαμόγιας του χρηματιστηρίου) σχολίασαν με καυστικό τρόπο την απόφαση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Γιώργου Παπανδρέου να αποπέμψει από την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος τον πρώην πρωθυπουργό και ιδεολογικό τους πατερούλη Κώστα Σημίτη.
"Η κίνηση Παπανδρέου ήταν μια αδικαιολόγητη κίνηση που θα δημιουργήσει πολλές δυσκολίες στο να πείσει από εδώ και πέρα το ΠΑΣΟΚ ότι πιστεύει σε μια ευρωπαϊκή προοπτική και πιθανώς θα μπουν μια σειρά από προβληματισμοί και αμφισβητήσεις για την αξιοπιστία και την ενότητα του ΠΑΣΟΚ» είπε μιλώντας στο ραδιόφωνο του Alpha o Nίκος Χριστοδουλάκης και συμπλήρωσε πως «ο Κ. Σημίτης θεωρείται ως ένα πολύτιμο εφόδιο στη μάχη της αξιοπιστίας και της προοπτικής. Κατά συνέπεια το να μη τον έχεις στις δυνάμεις σου, είναι ένας αυτοχειριασμός πολιτικός που θα πρέπει να αποκατασταθεί το ταχύτερο δυνατό».
Αλλά και ο Γιάννος Παπαντωνίου δήλωσε στο σταθμό: «Θεωρώ απαράδεκτο στη χώρα μας, σε ένα σύγχρονο δημοκρατικό κόμμα ο αρχηγός να μπορεί να διαγράφει μόνος του, ως μονομελές πταισματοδίκης, να διαγράφει ένα στέλεχος για έκφραση γνώμης» ενώ τόνισε πως «ο Κώστας Σημίτης έχει οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ σε δύο μεγάλες εκλογικές νίκες, πήρε 44% το 2000, άρα διαγράφοντας τον Κ. Σημίτη, διαγράφεις ένα κομμάτι από τον εαυτό σου».
Σχόλιο Όλοι καταλαβαίνουμε για πιό λόγο το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι...
Ενα ευχάριστο νέο...
«Τρικυμία» στην ΕΕ με την απόρριψη της Συνθήκης της Λισαβόνας από τους Ιρλανδούς.
«Χαστούκι» στη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη έδωσε ο ιρλανδικός λαός στο μοναδικό δημοψήφισμα που διενεργήθηκε στην ΕΕ των «27» επί της Συνθήκης που ήλθε σε αντικατάσταση του «νεκρού» Ευρωσυντάγματος. Βυθισμένη ξανά σε πολιτική κρίση η Ένωση. Εν αναμονή κοινής δήλωσης Σαρκοζί-Μέρκελ...
«Χαστούκι» στη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη έδωσε ο ιρλανδικός λαός στο μοναδικό δημοψήφισμα που διενεργήθηκε στην ΕΕ των «27» επί της Συνθήκης που ήλθε σε αντικατάσταση του «νεκρού» Ευρωσυντάγματος. Βυθισμένη ξανά σε πολιτική κρίση η Ένωση. Εν αναμονή κοινής δήλωσης Σαρκοζί-Μέρκελ...
Η επίσημη παραδοχή του ιρλανδικού «όχι» στη Συνθήκη της Λισαβόνας ήλθε αργά το μεσημέρι της Παρασκευής διά στόματος του υπουργού Δικαιοσύνης Ντέρμοντ Αχερν. «Φαίνεται ότι θα κερδίσει το 'όχι'. Τελικά, για χίλιους λόγους, ο λαός μίλησε» δήλωσε σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση. Εντός της ημέρας επίκειται και η «επισφράγιση» του «όχι» από την Εκλογική Επιτροπή.
Βάσει των επίσημων αποτελεσμάτων που ανακοίνωσαν 19 από τις 43 εκλογικές περιφέρειες της χώρας το «όχι» συγκεντρώνει μέχρι στιγμής το 54,7% έναντι 45,3% του «ναι».
Ανταποκριτές του κρατικού ραδιοτηλεοπτικού δικτύου RTE και παρατηρητές των πολιτικών κομμάτων που παρακολουθούν την καταμέτρηση είχαν δηλώσει νωρίτερα ότι το «όχι» επικρατεί στη συντριπτική πλειοψηφία των εκλογικών περιφερειών της Ιρλανδίας (43 στο σύνολο) με ελάχιστες εξαιρέσεις, κυρίως σε κάποιες περιφέρειες του Δουβλίνου.
Οι παρατηρητές δήλωσαν στο πρακτορείο Reuters ότι στο Δουβλίνο το «όχι» προηγείται σε πέντε εκλογικές περιφέρειες, σε τρεις οι ψήφοι είναι μοιρασμένες εξίσου και σε μία επικρατεί το «ναι». Στην πρωτεύουσα ψηφίζει περίπου το ένα τέταρτο του εκλογικού σώματος της χώρας.
Το δημόσιο ιρλανδικό ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο RTE προέβλεψε ότι το «ναι» έχει πιθανότητες να κερδίσει μόνο σε έξι από τις 43 εκλογικές περιφέρειες της χώρας.
Το ευρώ έπεσε στο χημηλότερο επίπεδο έναντι του δολαρίου τον τελευταίο μήνα μετά τις αρχικές πληροφορίες για απόρριψη της Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης από τους Ιρλανδούς. «Εάν οι Ιρλανδοί αποφασίσουν να απορρίψουν τη Συνθήκη της Λισαβόνας, προφανώς δεν θα υπάρξει Συνθήκη της Λισαβόνας» δήλωνε αργά την Πέμπτη ο Γάλλος πρωθυπουργός Φρανσουά Φιγιόν.
Ωστόσο, ο υφυπουργός αρμόδιος για ευρωπαϊκές υποθέσεις Ζαν-Πιέρ Ζουγέ ανέφερε την Παρασκευή πως θα πρέπει «να συνεχιστεί η διαδικασία της επικύρωσης στις άλλες χώρες» και πως «μια νομική διευθέτηση» πρέπει να βρεθεί ανάμεσα στην Ιρλανδία και τις άλλες 26 χώρες-μέλη της ΕΕ.
Ο επικεφαλής της οργάνωσης Libertas, που ηγήθηκε της εκστρατείας υπέρ του «όχι», Ντέκλαν Γκάνλεϊ δήλωσε ότι πρόκειται για «μια μεγάλη ημέρα κατά την οποία μπορεί κανείς να είναι υπερήφανος που είναι Ιρλανδός». Η ψηφοφορία ήταν «δημοκρατία εν δράσει» προσέθεσε, τονίζοντας ότι οι Ιρλανδοί δεν είναι ευρωσκεπτικιστές.
Καθώς επικρατεί το αίσθημα ότι η ιρλανδική κοινή γνώμη πιέστηκε πολύ και απειλήθηκε για να ψηφίσει «ναι» σε μια Συνθήκη που λίγοι είχαν διαβάσει ή κατανοήσει, η διάθεση είναι ενθουσιώδης και λίγοι φόβοι εκφράζονται για τις συνέπειες που μπορεί να έχει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος για την Ιρλανδία.
Το πρακτορείο Reuters επισημαίνει πως η νίκη του στρατοπέδου του «όχι» σημαίνει πως μια χώρα με λιγότερο από το 1% του πληθυσμού της ΕΕ, που ανέρχεται σε 490 εκατομμύρια, μπορεί να καταστρέψει μια Συνθήκη που με κόπο διαπραγματεύτηκαν επί χρόνια οι ηγέτες των κρατών-μελών
Μιλώντας στο δημόσιο ιρλανδικό ραδιοτηλεοπτικό δίκυτο RTE, η Μέριριντ ΜακΓκίνες, ευρωβουλευτής του αντιπολιτευόμενου κόμματος Φάιν Γκέιλ, που είχε κάνει εκστρατεία υπέρ του «ναι» δήλωσε πως «τρία πράγματα προκάλεσαν την ήττα στο δημοψήφισμα».
«Το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός δεν την είχε διαβάσει [τη Συνθήκη], το γεγονός ότι ο Τσάρλι ΜακΚρίβι [επίτροπος της ΕΕ αρμόδιος για τον ανταγωνισμό] δεν την είχε διαβάσει και το γεγονός ότι οι γυναίκες φοβήθηκαν ότι τα παιδιά τους θα κληθούν να καταταγούν σε έναν ευρωπαϊκό στρατό» δήλωσε συμπληρώνοντας πως πολλοί Ιρλανδοί είχαν παραπληροφορηθεί και σε σχέση με ηθικά ζητήματα.
Πέμπτη 12 Ιουνίου 2008
Εκτός Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ ο Κώστας Σημίτης
Εκτός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ έθεσε ο πρόεδρος του Κινήματος Γιώργος Παπανδρέου τον Κώστα Σημίτη, έπειτα από την επιστολή του πρώην πρωθυπουργού με την οποία εξέφραζε διαφωνία για την πρόταση διεξαγωγής δημοψηφίσματος επί της Συνθήκης της Λισαβόνας.
Ο κ. Παπανδρέου απέστειλε σχετική επιστολή στον κ. Σημίτη με την οποία τον ενημερώνει ότι δεν θα κινήσει μεν τις τυπικές διαδικασίες διαγραφής, σεβόμενος την ιστορία του πρώην πρωθυπουργού, αλλά δεν τον προσμετρά πλέον στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος.
Ο πρόεδρος του κόμματος αναφέρει ότι το θέμα του δημοψηφίσματος έχει λυθεί με ομόφωνες αποφάσεις του Συνεδρίου και του Πολιτικού, οπότε χαρακτηρίζει ουσιαστικά άνευ αντικειμένου την επιστολή.
Αντ' αυτού, ο Γ.Παπανδρέου θεωρεί ότι η δημοσιοποίηση της επιστολής αποτελεί «αδικαιολόγητη πολιτική πράξη» που προκαλεί ερωτηματικά και σύγχυση στους πολίτες
«Αντιλαμβάνομαι ότι έχεις τελικά αποφασίσει να κινείσαι έξω από το πλαίσιο των αποφάσεων του ΠΑΣΟΚ και να λειτουργείς αυτόνομα και ανεξάρτητα. Μπορώ να το κατανοήσω αλλά δεν μπορώ να το δεχτώ.
»Είμαι προσωπικά υποχρεωμένος αλλά και αποφασισμένος να διαφυλάττω την πολιτική ενότητα του Κινήματός μας, σεβόμενος την απόφαση της πλατιάς βάσης του ΠΑΣΟΚ της 11ης Νοεμβρίου» αναφέρει ο κ. Παπανδρέου.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αναμένεται να εκδώσει και κομματική εγκύκλιο με την οποία θα στέλνει αυστηρό μήνυμα προς όλα τα στελέχη, σημειώνοντας ότι κανείς δεν μπορεί να ξεπερνά τα όρια της κομματικής γραμμής.
Απαντώντας αργότερα σε ερωτήσεις δημοσιογρλαφων, ο κ. Παπανδρέου δήλωσε μεταξύ άλλων ότι στην πολιτική «υπάρχουν και δύσκολες αποφάσεις» ενώ αρνήθηκε να προβλέψει εάν ο κ. Σημίτης πρόκειται να παραιτηθεί.
Γεια στα χέρια σου...
Γεια στα χέρια σου αναφώνησαν τα μέλη του ΠΑ.ΣΟ.Κ και ιδιαίτερα εκείνοι που πιστεύουν ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ πρέπει να επιστρέψει στις πραγματικές σοσιαλιστικές του ρίζες. Ο Κώστας Σημίτης ήταν αυτός ο οποίος με την πολιτική που χάραξε την οκταετία 1996-2004 οδήγησε το ΠΑ.ΣΟ.Κ στο δρόμο της αποξένωσης του από την κοινωνία και από τον λαό, που από κόμμα του 13% το ανέβασε τον Οκτώβριο του 1981 στο 48% οδηγώντας στην εξουσία.
Η κίνηση αυτή του Γ. Παπανδρέου ήταν μια σκληρή απάντηση σε αυτούς που επί τέσσερα τον υπονόμευαν. Ας ελπίσουμε ότι αυτή θα είναι μόνο η αρχή…
Με ελληνικές επιγραφές η πιο αρχαία εκκλησία
Την αρχαιότερη ελληνοχριστιανική εκκλησία έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη, κάτω από τα ερείπια του ναού του Αγίου Γεωργίου στην πόλη Ριχάμπ της βόρειας Ιορδανίας. Τα περίτεχνα επιδαπέδια ψηφιδωτά με τις πρωτοχριστιανικές επιγραφές σε ελληνική γλώσσα του ναού, που με τόση προσοχή καθαρίζει ο Ιορδανός εργάτης, έκρυβαν από κάτω τους σπήλαιο, κρησφύγετο και τόπο λατρείας των πρώτων Χριστιανών στα χρόνια μεταξύ 33 μ.Χ. και 70 μ.Χ.
«Ηλεκτροσόκ» στους καταναλωτές
Έως 24,2% μπορεί να ανέλθουν οι αυξήσεις στα οκιακά τιμολόγια της ΔΕΗ στην τετραετία 2009-2012, εκτιμούν επενδυτικοί οίκοι, ενώ ο Τ.Αθανασόπουλος αναμένεται να ζητήσει μεγαλύτερες αυξήσεις από το βήμα της γενικής συνέλευσης της Επιχείρησης την Πέμπτη.
Συγκεκριμένα, η αμερικανική επενδυτική τράπεζα JP Morgan, σε έκθεσή της με ημερομηνία 11 Ιουνίου, προβλέπει ότι το 2009 τα οικιακά τιμολόγια της ΔΕΗ θα ανατιμηθούν κατά 12,4%, με αποτέλεσμα τα κέρδη της Επιχείρησης να ανέλθουν σε 1,14 δισ. ευρώ, από 770 εκατ. ευρώ που υπολογίζεται ότι θα διαμορφωθούν φέτος.
Τρεις είναι οι παράγοντες, σύμφωνα με την JP, για τους οποίους τα έσοδα της ΔΕΗ θα αυξηθούν σημαντικά από το επόμενο έτος:
* Η επιβολή ρήτρας καυσίμου στα τιμολόγια από τον Ιανουάριο του 2009,
* Το κόστος αγοράς δικαιωμάτων διοξειδίου του άνθρακα (CO2) θα μετακυλισθεί στους καταναλωτές και
* Τα ποσά για τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας που από το 2008 και μετά έχουν συμπεριληφθεί στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος.
Συνολικά, στην τετραετία 2009-2012 οι αυξήσεις στα οικιακά τιμολόγια, σύμφωνα με την JP, μπορεί να φθάσουν το 24,2%. Για τα τιμολόγια υψηλής τάσης, προβλέπει αύξηση 10% το 2009 και 30,5% συνολικά στην περίοδο 2009-2012.
Εάν επιβεβαιωθεί αυτό το σενάριο, τα κέρδη της ΔΕΗ θα διαμορφωθούν σε περίπου 1,9 δισ. ευρώ στα τέλη του 2011.
Newsroom ΔΟΛ
Εγκαταλείπει την ισότητα στους μισθούς η κυβέρνηση της Κούβας
Η Κούβα εγκαταλείπει το σύστημα της ισότητας στους μισθούς, επιτρέποντας σε εργάτες και διευθυντές να κερδίζουν μπόνους για τις εργασιακές τους επιδόσεις, σύμφωνα με κυβερνητικό αξιωματούχο.
Ο υφυπουργός Εργασίας της Κούβας Κάρλος Ματέου δήλωσε ότι το τωρινό σύστημα, που ισχύει από το 1959, δεν είναι πλέον «βολικό».
Το νέο σύστημα ορίζει ότι οι εργάτες θα κερδίζουν ένα μπόνους τουλάχιστον 5% για την επίτευξη στόχων, ενώ δεν θα υπάρχει πλαφόν ανώτερου μισθού.
Γράφοντας στην εφημερίδα Granma, ο Κ.Ματέου δήλωσε ότι αυτοί θα λαμβάνουν ένα μπόνους 30%, εάν η ομάδα της οποίας ηγούνται αυξήσει την παραγωγή της.
Ο υφυπουργός Εργασίας δήλωσε επίσης ότι η διαφοροποίηση στους μισθούς θα βελτιώσει την παραγωγή και τις υπηρεσίες.
Τόνισε επίσης ότι είναι άδικο να δίνονται τα ίδια χρήματα σε όλους ανεξάρτητα από τις εργασιακές επιδόσεις.
Ο νέος πρόεδρος της Κούβας, Ραούλ Κάστρο, εισήγαγε μια σειρά από μεταρρυθμίσεις από όταν ανέλαβε τη θέση του αδελφού του Φιντέλ Κάστρο τον Φεβρουάριο.
Newsroom ΔΟΛ
25 ΑΦΓΑΝΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΛΑΣΗ
Μια ζωή ξένοι...
Ξυπόλητοι, νηστικοί, ταλαιπωρημένοι. Το μόνο που λέει το βλέμμα τους, με όση αξιοπρέπεια διαθέτουν είναι: «Μη μας διώξετε. Μη μας αναγκάσετε να γυρίσουμε πίσω».
Η ιστορία των 25 λαθρομεταναστών από το Αφγανιστάν, εκ των οποίων οι 5 είναι ανήλικοι, δεν διαφέρει από κείνες των χιλιάδων λαθρομεταναστών που κατακλύζουν καθημερινά τα σύνορά μας. Αποκαλύπτει απλά την τραγωδία τού να μην μπορείς να ζήσεις στην πατρίδα σου και να είσαι ξένος όπου αλλού κι αν πας.
Πριν από μία εβδομάδα τούς είχε παρατήσει στη Σύμη δουλέμπορος και τώρα έχουν προθεσμία 30 ημερών για να φύγουν από την Ελλάδα. Εμειναν πεινασμένοι, κοιμήθηκαν σε παγκάκια και στην άσφαλτο, ενώ κάποιοι από αυτούς αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας.
Στα 18 του χρόνια ο Φαϊζέλ ήρθε για να ζήσει μακριά από τους πολέμους και να στηρίξει την οικογένειά του: «Πούλησα ένα οικόπεδο και πήρα 200 δολάρια, τα οποία έδωσα στους διακινητές στην Τουρκία για να έρθω στην Ελλάδα. Εχουμε ταλαιπωρηθεί πολύ. Σκαρφαλώσαμε βουνά, μείναμε νηστικοί μέρες. Θέλουμε βοήθεια για να μπορέσουμε να μείνουμε στην Ελλάδα».
Ο 12χρονος Σουλεϊμάν είναι ξάδελφος με τον 14χρονο Μπαχτιάρ. Λένε ότι θέλουν απλά ένα καλύτερο αύριο: να μορφωθούν, να δουλέψουν και να ζήσουν μια ήσυχη ζωή.
Στο νομαρχιακό συμβούλιο Δωδεκανήσου, το ερχόμενο Σάββατο στη Λέρο, θα συζητηθεί το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 11/06/2008
Χθες τα ξημερώματα άλλοι 102 Αιγύπτιοι λαθρομετανάστες, ηλικίας 10 ώς 28 χρόνων, συνελήφθησαν στις ακτές της νότιας Κρήτης. Οι 13 ήταν πάνω σε σχεδία κοντά στο Κουφονήσι Ιεράπετρας, ενώ οι 79 κοντά σε χωριά του Δήμου Αστερουσίων Ηρακλείου. Νωρίτερα, το δουλεμπορικό τούς είχε αφήσει στην παραλία «Τρεις Εκκλησιές». Ανάμεσά τους ήταν τρία παιδιά 10 και 12 χρόνων.
Η νομάρχης Ηρακλείου Βαγγελιώ Σχοιναράκη έδωσε εντολή να γίνουν όλες οι απαιτούμενες ενέργειες για τη στέγαση, διατροφή και ιατρική περίθαλψη των ανθρώπων. Οι Αιγύπτιοι μεταφέρθηκαν σε αίθουσα στο χωριό Χάρακας, ενώ αναμενόταν να μεταφερθούν σε ξενοδοχείο του Ηρακλείου.
Ξυπόλητοι, νηστικοί, ταλαιπωρημένοι. Το μόνο που λέει το βλέμμα τους, με όση αξιοπρέπεια διαθέτουν είναι: «Μη μας διώξετε. Μη μας αναγκάσετε να γυρίσουμε πίσω».
Η ιστορία των 25 λαθρομεταναστών από το Αφγανιστάν, εκ των οποίων οι 5 είναι ανήλικοι, δεν διαφέρει από κείνες των χιλιάδων λαθρομεταναστών που κατακλύζουν καθημερινά τα σύνορά μας. Αποκαλύπτει απλά την τραγωδία τού να μην μπορείς να ζήσεις στην πατρίδα σου και να είσαι ξένος όπου αλλού κι αν πας.
Πριν από μία εβδομάδα τούς είχε παρατήσει στη Σύμη δουλέμπορος και τώρα έχουν προθεσμία 30 ημερών για να φύγουν από την Ελλάδα. Εμειναν πεινασμένοι, κοιμήθηκαν σε παγκάκια και στην άσφαλτο, ενώ κάποιοι από αυτούς αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας.
Στα 18 του χρόνια ο Φαϊζέλ ήρθε για να ζήσει μακριά από τους πολέμους και να στηρίξει την οικογένειά του: «Πούλησα ένα οικόπεδο και πήρα 200 δολάρια, τα οποία έδωσα στους διακινητές στην Τουρκία για να έρθω στην Ελλάδα. Εχουμε ταλαιπωρηθεί πολύ. Σκαρφαλώσαμε βουνά, μείναμε νηστικοί μέρες. Θέλουμε βοήθεια για να μπορέσουμε να μείνουμε στην Ελλάδα».
Ο 12χρονος Σουλεϊμάν είναι ξάδελφος με τον 14χρονο Μπαχτιάρ. Λένε ότι θέλουν απλά ένα καλύτερο αύριο: να μορφωθούν, να δουλέψουν και να ζήσουν μια ήσυχη ζωή.
Στο νομαρχιακό συμβούλιο Δωδεκανήσου, το ερχόμενο Σάββατο στη Λέρο, θα συζητηθεί το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 11/06/2008
Χθες τα ξημερώματα άλλοι 102 Αιγύπτιοι λαθρομετανάστες, ηλικίας 10 ώς 28 χρόνων, συνελήφθησαν στις ακτές της νότιας Κρήτης. Οι 13 ήταν πάνω σε σχεδία κοντά στο Κουφονήσι Ιεράπετρας, ενώ οι 79 κοντά σε χωριά του Δήμου Αστερουσίων Ηρακλείου. Νωρίτερα, το δουλεμπορικό τούς είχε αφήσει στην παραλία «Τρεις Εκκλησιές». Ανάμεσά τους ήταν τρία παιδιά 10 και 12 χρόνων.
Η νομάρχης Ηρακλείου Βαγγελιώ Σχοιναράκη έδωσε εντολή να γίνουν όλες οι απαιτούμενες ενέργειες για τη στέγαση, διατροφή και ιατρική περίθαλψη των ανθρώπων. Οι Αιγύπτιοι μεταφέρθηκαν σε αίθουσα στο χωριό Χάρακας, ενώ αναμενόταν να μεταφερθούν σε ξενοδοχείο του Ηρακλείου.
Τετάρτη 11 Ιουνίου 2008
Βρετανία: «Μάχη» για να περάσει αυστηρός αντιτρομοκρατικός νόμος
Σκληρή μάχη στη βουλή αναμένεται να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση των Εργατικών Γκόρντον Μπράουν στην ψηφοφορία για ένα νομοθέτημα που προβλέπει την επέκταση του χρόνου κράτησης των υπόπτων για τρομοκρατία χωρίς απαγγελία κατηγοριών.
Αν και μια νέα δημοσκόπηση καταδεικνύει ισχυρή υποστήριξη για το προταθέν μέτρο μεταξύ του πληθυσμού (69% υπέρ έναντι 24% κατά, σύμφωνα με δημοσκόπηση του ινστιτούτου YouGov για την Daily Telegraph - 40% υπέρ και 33% υπέρ αν υπάρχουν επαρκή εχέγγυα σύμφωνα με δημοσκόπηση της Populus για την εφημερίδα The Times) ώστε ο χρόνος κράτησης να επεκταθεί στις 42 ημέρες από τις 28 χωρίς να απαιτείται η απαγγελία κατηγοριών, πολλοί βουλευτές του Εργατικού κόμματος αναμένεται να εξεγερθούν και να ψηφίσουν κατά του νομοσχεδίου.
Η υπουργός Εσωτερικών Τζάκι Σμιθ ενημέρωσε τους συναδέλφους της για το σχέδιο χθες Τρίτη, κι εκπρόσωπός της είπε στους δημοσιογράφους ότι «χρειάζεται να γίνουν ακόμη πολλά» για να πεισθούν οι βουλευτές να υπερψηφίσουν το νομοσχέδιο.
Εκτιμάται ότι οι «αντάρτες» μπορεί να φθάσουν ακόμη και τους 50, ωστόσο το Εργατικό κόμμα έχει πλειοψηφία 66 εδρών. Δημοσιεύματα αναφέρουν ότι ο Μπράουν δεν αποκλείεται να ζητήσει τη στήριξη μικρότερων κομμάτων προκειμένου να αποσπάσει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Σε μια ένδειξη του πόσο κρίσιμη θεωρεί την ψηφοφορία η κυβέρνηση ο υπουργός Εξωτερικών Ντέηβιντ Μίλιμπαντ αναγκάσθηκε να διακόψει την περιοδεία του στην Μέση Ανατολή και να επιστρέψει στο Λονδίνο ώστε να ψηφίσει.
Το ενδεχόμενο της ήττας προβληματίζει τον πρωθυπουργό, το κόμμα του οποίου έχει καταγράψει ποσοστά που πλησιάζουν ιστορικά ναδίρ του και έχει υποστεί ήττες στις τοπικές εκλογές, με σημαντικότερη αναμέτρηση αυτή για την δημαρχία του Λονδίνου.
Ωστόσο, εναντίον του νομοσχεδίου τάσσονται βουλευτές, οργανώσεις προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μουσουλμανικές οργανώσεις και ο Μάρτιν Σέινιν, ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την τρομοκρατία, ο οποίος κάλεσε την βρετανική κυβέρνηση από τη Γενεύη να «αποσύρει το νομοσχέδιο ή να αναβάλει τη λήψη απόφασης γι'αυτό».
Ο προκάτοχος του Μπράουν, Τόνι Μπλαίρ, είχε επιχειρήσει -και αποτύχει- να αυξήσει το όριο από τις 14 ημέρες το ανώτερο, τότε, στις 90, μετά τις επιθέσεις αυτοκτονίας στο Λονδίνο τον Ιούλιο του 2005.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Έως τις 65 ώρες εργασίας την εβδομάδα επεκτείνεται το ανώτατο όριο απασχόλησης στην ΕΕ
Σε συμφωνία κατέληξε το Συμβούλιο των υπουργών Απασχόλησης της ΕΕ, σχετικά με τις δύο κοινοτικές οδηγίες που αφορούν στο χρόνο εργασίας και την προσωρινή απασχόληση. Σε γενικές γραμμές το Συμβούλιο αποφάσισε ότι οι συμβασιούχοι θα πρέπει να έχουν ίση μεταχείριση με τους μόνιμους εργαζόμενους και ότι το ανώτατο όριο εργασίας, σε ορισμένες περιπτώσεις και εφόσον η εθνική νομοθεσία της κάθε χώρας το επιτρέπει, θα μπορεί να φτάσει τις 60 ή και τις 65 ώρες την εβδομάδα. Τη συμφωνία θα πρέπει να επικυρώσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Συγκεκριμένα, σε ό,τι αφορά το χρόνο εργασίας, οι υπουργοί Απασχόλησης της ΕΕ συμφώνησαν ότι το ανώτατο όριο είναι το 48ωρο. Ωστόσο, η συμφωνία προβλέπει δυνατότητα επιλογής επιπλέον χρόνου εργασίας έως 60 ώρες την εβδομάδα, ενώ για ορισμένα επαγγέλματα το ανώτατο όριο είναι οι 65 ώρες, εφόσον το συμφωνήσουν οι κοινωνικοί εταίροι.
Με την απόφαση αυτή διαφώνησαν η Ελλάδα, η Κύπρος, το Βέλγιο, η Ισπανία και η Ουγγαρία, οι οποίες εξέφρασαν τις αντιρρήσεις τους απέχοντας από την ψηφοφορία.
Σχόλιο άνευ σχολίου
H Ευρωπαϊκή Επιτροπή χαιρέτισε την επίτευξη συμφωνίας από τους υπουργούς Απασχόλησης, χαρακτηρίζοντας την ως «βήμα προόδου προς μια κοινωνική Ευρώπη» και κάλεσε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να την επικυρώσει.
Συγκεκριμένα, σε ό,τι αφορά το χρόνο εργασίας, οι υπουργοί Απασχόλησης της ΕΕ συμφώνησαν ότι το ανώτατο όριο είναι το 48ωρο. Ωστόσο, η συμφωνία προβλέπει δυνατότητα επιλογής επιπλέον χρόνου εργασίας έως 60 ώρες την εβδομάδα, ενώ για ορισμένα επαγγέλματα το ανώτατο όριο είναι οι 65 ώρες, εφόσον το συμφωνήσουν οι κοινωνικοί εταίροι.
Με την απόφαση αυτή διαφώνησαν η Ελλάδα, η Κύπρος, το Βέλγιο, η Ισπανία και η Ουγγαρία, οι οποίες εξέφρασαν τις αντιρρήσεις τους απέχοντας από την ψηφοφορία.
Σχόλιο άνευ σχολίου
H Ευρωπαϊκή Επιτροπή χαιρέτισε την επίτευξη συμφωνίας από τους υπουργούς Απασχόλησης, χαρακτηρίζοντας την ως «βήμα προόδου προς μια κοινωνική Ευρώπη» και κάλεσε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να την επικυρώσει.
Δημοψήφισμα για τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Λισαβόνας ζητά η αντιπολίτευση
Τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Λισαβόνας ζήτησε η αντιπολίτευση, κατά τη συζήτησή της στην Ολομέλεια της Βουλής, που ολοκληρώνεται με ονομαστική ψηφοφορία τα μεσάνυχτα της Τετάρτης.
Ο πρόεδρος της Βουλής Δ.Σιούφας χαρακτήρισε τη συνθήκη «σημαντικό σκαλοπάτι για την Ευρώπη που θέλουμε» και επισήμανε ότι με τη συνθήκη θεσπίζεται η ενεργός συμμετοχή των Εθνικών Κοινοβουλίων στην ευρωπαϊκή νομοθετική διαδικασία.
Ωστόσο, ο εισηγητής της ΝΔ Αντ.Σαμαράς σημείωσε ότι η συνθήκη δεν είναι αυτό ακριβώς που χρειαζόμαστε αλλά «ξεμπλοκάρει την Ευρώπη μετά από χρόνια εσωστρέφειας». Παρατήρησε, δε, ότι η συνθήκη δεν λύνει το πρόβλημα της «ανεξαρτησίας» της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία προανήγγειλε αύξηση επιτοκίων, «σπρώχνοντας την Ευρώπη πιο κοντά στην ύφεση», όπως είπε.
Υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος για τη συνθήκη τάχθηκαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ Ανδρ.Λοβέρδος εξέφρασε την κριτική υποστήριξη του κόμματος στη Συνθήκη η οποία «προβλέπει θεσμούς πολιτικής ενοποίησης και την πληρέστερη χάρτα δικαιωμάτων στο σύγχρονο κόσμο». Τάχθηκε, δε, υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος ώστε να πολιτικοποιηθεί η συζήτηση και να συμπεριλάβει σε αυτή το λαό.
Ο εισηγητής του ΚΚΕ Κ.Αλυσανδράκης υποστήριξε ότι η επαναφορά του ευρωσυντάγματος με τη μορφή της Συνθήκης της Λισαβόνας δείχνει την πλήρη περιφρόνηση των «ευρωλάγνων» προς τους λαούς της Ευρώπης, που δεν τους επιτρέπεται καν να εκφραστούν μέσω δημοψηφισμάτων.
Για μεταμφίεση του απορριφθέντος ευρωσυντάγματος σε Συνθήκη της Λισαβόνας έκανε λόγο ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ Ι.Μπανιάς. Ο κ. Μπανιάς εξέφρασε την αντίθεσή του στην ψήφιση της Συνθήκης «με συνοπτικές διαδικασίες» και «ερήμην του λαού».
Ο εισηγητής του ΛΑΟΣ Κ.Αϊβαλιώτης ανέφερε ότι με τη Συνθήκη της Λισαβόνας «άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς». Δεν είχε, φαίνεται, διδακτικό χαρακτήρα, σε κάποια ακραία στοιχεία στην Ευρώπη, το δημοψήφισμα στη Γαλλία και στην Ολλανδία, σημείωσε ο κ. Αϊβαλιώτης.
Newsroom ΔΟΛ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
