Σαν σήμερα πριν τριάντα-τρία χρόνια ολοκληρωνόταν η τελευταία, μέχρι την επόμενη, τραγωδία αυτού του λαού που ζει σε αυτή τη χώρα που λέγεται Ελλάδα.
Μια τραγωδία. που ακόμα και σήμερα παραμένει χαραγμένη ,σαν να τη ζούμε τώρα, στη μνήμη μας. Τουλάχιστόν για αυτούς που για κάποιους σαν γραφικοί ακόμα φωνάζουμε ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ…Ίσως χαμηλόφωνα από ότι πριν από κάποια χρόνια, όμως η ορμή παραμένει και περιμένει την στιγμή που σαν ηφαιστειακή λάβα θα παρασύρει στο πέρασμα της τα προγραμμένα (για κάποιούς άλλα σίγουρα όχι για μας) της ιστορίας……
Τριάντα τρία χρόνια μετά και το έγκλημα συνεχίζεται …….
…..και πρέπει να αισιοδοξούμε. ‘Ένα έθνος, ένας λαός με τόσους αγώνες και θυσίες, έχει όλες τις προϋποθέσεις για να βγει από το σημερινό λήθαργο. Και τότε, όποτε και αν έλθει αυτή η στιγμή, θα έλθει και πάλι η ώρα της αυτοδιάθεσης του ελληνικού κυπριακού λαού και της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. Αλλά τούτη τη φορά, σίγουρα, θα είναι στα στιβαρά χέρια του ελληνικού προλεταριάτου. Ίσαμε τότε ας επαγρυπνούμε. Γιατί πάντα θα υπάρχει η πιθανότητα , ο κίνδυνος, να θρηνήσουμε κι’ άλλες χαμένες πατρίδες…..
Νίκος Ψυρούκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου