Ἀγωνίες

Ἂν χτυπήσουν τὴν πόρτα, μὴν ἀνοίξεις.
Ὅσο καὶ νὰ χτυποῦν.
Πρέπει νὰ πιστέψουν πὼς τὸ σπίτι
εἶναι ἀδειανό.
Δὲν θὰ τὴ σπάσουν. Μὴ φοβᾶσαι.
Ἂν τὴ σπάσουν,
θὰ ξέρουμε πὼς μᾶς πρόδωσαν.
Οὔτε κ᾿ ἐγὼ τὸ πιστεύω.
Ναί, θὰ πυροβολήσω ἂν μποῦνε.
Ἐσὺ δοκίμασε νὰ φύγεις.
θὰ μπορέσεις.
Γιὰ μᾶς θἆναι. Τόση ὥρα
τριγυρίζουν τὸ σπίτι.
Κύταξε ἀπ᾿ τ᾿ ἄλλο παραθύρι.
Μὰ πρόσεχε.
Ναί, βλέπω. Χτυπᾶνε ἀπέναντι.
Μίλα σιγότερα.
Ἀκοῦς; Φασαρία; Τί νὰ γίνεται;
Κάποιον πιάσανε. Εἶναι γέρος.
Τὸν χτυπᾶνε τὰ σκυλιά.
Ἄτιμοι.
Πόσους θὰ πιάσετε; θὰ μείνουν
ὅσοι χρειάζονται καὶ περσότεροι.
θὰ μείνουν καὶ δὲν θὰ σταυρώσουν
τὰ χέρια.

Τριανταδυο χρόνια μετά και όμως τίποτα δεν έχει αλλάξει… Τριανταδυο χρόνια μετά και όμως όλα μένουν ίδια…

Οι λαοί αγωνίζονται για δημοκρατία, ψωμί, παιδεία, ελευθερία… πράγματα για κάποιους άλλους αυτονόητα, όμως για εμάς τίποτε πλέον δεν είναι δεδομένο… Το χρέος δύσκολο να θέλεις να γίνεις ένας μικρός ΑΛΕΚΟΣ, όμως αξίζει να προσπαθείς. Αξίζει να αγωνίζεσαι, να πολεμάς την αδικία, την φτώχεια, την εξαθλίωση…

Τριανταδυο χρόνια μετά και συνεχίζουμε, με όπλο την θύμηση και αυτά που πίσω του άφησε κάποιος που τον έλεγαν ΑΛΕΚΟ. Τριανταδυο χρόνια μετά και απάντηση ακόμα δεν πήραμε με ενότητα και αγώνα…

Όμως ελπίζουμε και είμαστε εδώ…

Θέλω να προσευχηθώ

με την ίδια δύναμη που θέλω να βλαστημήσω

Θέλω να τιμωρήσω

με την ίδια δύναμη που θέλω να συγχωρήσω

Θέλω να προσφέρω

με την ίδια δύναμη πού ’θελα στο ξεκίνημα

Θέλω να νικήσω

αφού δεν μπορώ να νικηθώ