ΚΟΕ: Οι λόγοι για τους οποίους στις 16/9 ψηφίζουμε σήμερα

Σε λίγες μέρες θα ψηφίσουμε. Μέσα σε ένα σκηνικό άσχημο, σημαδεμένο από την εθνική καταστροφή των πυρκαγιών και τις προσπάθειες ιδιαίτερα της κυβέρνησης να «αγοράσει» τις εκλογές μέσω παροχών της τελευταίας στιγμής, οδηγώντας σε κατεξευτελισμό τους πληγέντες πολίτες, παίζοντας με τον πόνο τους. Μέσα σε ένα άσχημο σκηνικό, όπου το ένα κόμμα τάζει την ανέγερση ενός νέου διεθνούς αθλητικού κέντρου στην Ολυμπία και το άλλο τη δημιουργία μιας καινούριας πόλης με ονομασία Νέα Ολυμπία. Μέσα σε ένα άσχημο σκηνικό, όπου όλοι οι παράγοντες προσπαθούν να φτιασιδώσουν το δικομματισμό, και οι πιο επιτήδειοι να στηρίξουν τον Καραμανλή ώστε να συνεχίσει τη «μεταρρύθμιση» που τόσο έχουν ανάγκη το κεφάλαιο και όλοι οι παρατρεχάμενοί του στην Ελλάδα.

Είναι ενδεικτικό πως το δικομματικό σύστημα γνωρίζει μια έντονη αμφισβήτηση και επιφύλαξη από την πλειοψηφία του πληθυσμού – άσχετα από τι ποσοστά θα καταφέρει να συγκεντρώσει. Η εθνική καταστροφή –που έδειξε πολλά πράγματα για τη φύση και τα έργα του δικομματισμού– τρόμαξε τα κόμματα εξουσίας και σημάδεψε τη μίνι προεκλογική περίοδο. Οι δημοσκόποι αδυνατούν να πουν κάτι με σιγουριά, γιατί ο θυμός και η αγανάκτηση εκφράζεται έντονα όταν πλησιάζουν πολίτες και τους ρωτούν για το τι θα ψηφίσουν: είναι πολλοί εκείνοι που αρνούνται καν να απαντήσουν.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, όπου φάνηκε καθαρά η ανυπαρξία μιας αξιωματικής αντιπολίτευσης ικανής να κάνει ζημιά στη ΝΔ και τον Καραμανλή, και σωστά πολλοί μιλούν για αλλεπάλληλα αυτογκόλ του ΠΑΣΟΚ λίγες μέρες πριν τις εκλογές, είναι ιδιαίτερα θετικό και ενθαρρυντικό να υπάρξει και να εκφραστεί ο θυμός και η τιμωρία του δικομματισμού και μέσα από τις κάλπες.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον έχει ανατραπεί επί της ουσίας ο σχεδιασμός του Καραμανλή να αιφνιδιάσει με το μίνι καλοκαιρινό εκλογικό πραξικόπημα των εκλογών-εξπρές που πήγε να επιβάλλει και ο περίπατος που νόμιζε ότι θα κάνει. Τσαλακώθηκε η εικόνα του, θα είναι πιο αδύναμος την επόμενη περίοδο και φυσικά –αν εκλεγεί– θα έχει μια μικρότερη πλειοψηφία μέσα στη Βουλή, και ίσως μικρότερη ευχέρεια κινήσεων. Όποια κυβέρνηση και να βγει, είτε αυτοδύναμη είτε συνεργασίας, θα έχει πιο κοντινό τον κίνδυνο της οργής και της δυσφορίας του κόσμου. Η γραμμή της «εθνικής συναίνεσης» μπροστά στις καταστροφές θα υποστεί ρωγμές που ίσως είναι σημαντικές, όταν η αντιπολίτευση εκφραστεί εκεί που πονά το σύστημα: στους δρόμους.

Υποστηρίζουμε ότι τα μηνύματα των αγώνων της προηγούμενης περιόδου, με χαρακτηριστικότερο τον αγώνα ενάντια στην κατάργηση του άρθρου 16, έχουν σπείρει ένα σπόρο που μπορεί να ανθίσει και την επόμενη περίοδο: Η συνταγματική αναθεώρηση δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση, το άρθρο 24 δεν θα μπορέσει να καταργηθεί, η μάχη του ασφαλιστικού θα δοθεί έτσι κι αλλιώς, η απονομιμοποίηση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής θα συνεχιστεί στις συνειδήσεις του κόσμου. Η διαδήλωση της 29/8 στο Σύνταγμα με τις 25.000 κόσμου δείχνει αρκετά πράγματα για όποιον θέλει να τα αφουγκραστεί.

Σε αυτήν την κατεύθυνση έχει παίξει οπωσδήποτε ένα θετικό ρόλο ο ΣΥΡΙΖΑ την προηγούμενη περίοδο. Η ενίσχυσή του μέσα από τις κάλπες θα σηματοδοτήσει τη θέληση του κόσμου για μια πραγματική αριστερή ριζοσπαστική αντιπολίτευση. Θα σημάνει υποστήριξη σε μια πολιτική για την αλλαγή των συσχετισμών, για την έκφραση των καταπιεζομένων, για ανατροπή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, για νέες διεργασίες μέσα στην Αριστερά, για αλλαγές σε όλους τους κοινωνικούς χώρους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μοναδική αριστερή αντινεοφιλελεύθερη συσπείρωση (σήμερα τον συγκροτούν 9 δυνάμεις, ενώ το 2004 αποτελούνταν από 5 κόμματα και οργανώσεις) που στηρίζεται σε μια πείρα κοινής δράσης και παρεμβάσεων, διαλόγου και διεργασιών μέσα στην ίδια την Αριστερά, με σεβασμό και ανεξαρτησία της κάθε δύναμης, με πλουραλισμό και με δυνατότητα έκφρασης ενός διάχυτου ριζοσπαστικού δυναμικού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο μια απλή εκλογική συνεργασία (και μόνο αυτό πάλι δεν θα ήταν αρνητικό) αλλά κάτι πολύ περισσότερο: Ακουμπά πάνω στην ανάγκη ανασυγκρότησης της Αριστεράς, πάνω στο αίτημα να ξαναχτιστεί πραγματικά κι όχι στα λόγια η αξιοπιστία της Αριστεράς, πάνω στην απαίτηση να κτιστούν μέτωπα και αντιστάσεις σε όλους τους χώρους για να αλλάξουν οι αρνητικοί συσχετισμοί.

Η δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι ανάγκες και η πίεση που ασκεί ο «λαός της Αριστεράς» μαζί με τα κινήματα και τις αντιστάσεις για αλλαγή της ίδιας της Αριστεράς, για ανάδειξη ενός στόχου που πραγματικά να αλλάζει το τοπίο: Θα αποδειχτεί η Αριστερά ικανή να συμβάλλει στη δημιουργία ενός πολιτικού και κοινωνικού μετώπου ανατροπής του νεοφιλελευθερισμού; Θα δώσει χώρο και δυνάμεις να εκφραστεί γνήσια αυτή η απαίτηση, ή θα λοξοδρομήσει προς διάφορες πραχτικές γνωστές και μη εξαιρετέες σε όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς; Θα μπορέσει να είναι χρήσιμη και κοντά στους πολίτες, ή θα πορευτεί με τον ίδιο τρόπο που πορεύτηκε τις πρόσφατες δεκαετίες; Θα αποκτήσει ένα λόγο που να είναι ελκτικός, που να απαντά στις σύγχρονες πραγματικές προκλήσεις, ή θα βυθιστεί στο «κάνω μικροπολιτική» εξακολουθώντας να απωθεί τον κόσμο της;

Λένε ότι «η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού». Και όποιοι το λένε δικαιολογούν με αυτό την όποια επιλογή τους, την όποια ταχτική τους. Η αριστερή πολιτική σήμερα μπορεί να βάλει έναν εφικτό, εφικτότατο πολιτικό στόχο: να αλλάξει τους συσχετισμούς, και αυτό να μορφοποιηθεί με τη δημιουργία ενός πολύμορφου αλλά σαφώς διακριτού κοινωνικού και πολιτικού μετώπου δυνάμεων που αντιπαλεύουν το νεοφιλελευθερισμό. Αν θέλουμε λοιπόν να ασχολιόμαστε με την πολιτική και να μην υποβαθμίζουμε τον εαυτό μας και το πεδίο, πρέπει να αναρωτηθούμε για τις δυνατότητες, τα βήματα, τις μικρές και μεγάλες μάχες, τα υλικά και τα πολεμοφόδια που έχουμε σήμερα, για να προωθήσουμε το στόχο αυτό. Από την άποψη αυτή, η ύπαρξη, η ενδυνάμωση, η ουσιαστικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια από τις πιο ουσιαστικές και γόνιμες κινήσεις. Είναι η απόδειξη ότι μπορούν να ενεργοποιηθούν δυνάμεις, να δρομολογηθούν εξελίξεις, να δημιουργηθούν γεγονότα (μικρά και μεγάλα), να πιεστούν δυνάμεις σε μια ορισμένη συμπεριφορά. Τελικά, να αλλάξουν τα πράγματα και οι συσχετισμοί σε ένα επίπεδο, ώστε να μπορούν να προχωρήσουν και άλλες διαδικασίες μετά.

Δεν κάνουμε το λάθος να ταυτίζουμε το ΣΥΡΙΖΑ με το πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο. Αλλά και δεν κάνουμε το λάθος να υποτιμούμε τη σημασία που έχει το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ –σαν δυνατότητα και πραγματικότητα– ώστε με μαζικούς όρους να μπουν οι βάσεις ανασυγκρότησης της Αριστεράς.

Ψήφο λοιπόν στο ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν η μόνη ενωτική αριστερή φωνή και η πραγματική αντιπολίτευση με μαζικούς όρους στη νεοφιλελεύθερη πολιτική μέσα και έξω από τη Βουλή. Ψήφο στο ΣΥΡΙΖΑ για να αλλάξει το τοπίο, ψήφο στο ΣΥΡΙΖΑ για να στηριχτεί το σύνθημα «Να νικήσει η ζωή» απέναντι στις εκατόμβες που ετοιμάζει κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή το γερασμένο σύστημα που κυριαρχεί, ο καπιταλισμός.

Ψήφο στο ΣΥΡΙΖΑ για να συνεχιστεί με μεγαλύτερη ορμή το εγχείρημα αυτό, να μην αποτελέσει όχημα εκλογικής μόνο παρουσίας, για να μπορούμε να αντισταθούμε από καλύτερες θέσεις και πιο συλλογικά, για να βάλουμε τις βάσεις να αλλάξουν πολλά πράγματα και μέσα στην Αριστερά.

Και αφού είναι έτσι τα πράγματα, και ο ΣΥΡΙΖΑ ένας ζωντανός οργανισμός, ενισχύστε στα πλαίσιά του τις δυνάμεις εκείνες που μοχθούν για το πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο, εκείνες τις δυνάμεις και υποψηφίους που προέρχονται από τα κινήματα και δεσμεύονται ρητά για την επόμενη μέρα, εκείνες τις δυνάμεις και υποψηφίους που έχουν ένα πολιτικό, ηθικό και αγωνιστικό εκτόπισμα και δεν ενδιαφέρονται για μια θέση στο σκοτεινιασμένο ήλιο του γερασμένου συστήματος!